trwoga

trwoga (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtr̥fɔɡa], AS: [tr̦foga], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) intensywny strach, przerażenie, lęk, obawa (np. przed czymś, co ma się wydarzyć)

(1.2) coś strasznego, przerażającego, koszmarnego, niebezpiecznego (np. rzecz, sytuacja, pora, żywioł czy zjawisko)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trwoga	trwogi
dopełniacz	trwogi	trwóg
celownik	trwodze	trwogom
biernik	trwogę	trwogi
narzędnik	trwogą	trwogami
miejscownik	trwodze	trwogach
wołacz	trwogo	trwogi

przykłady:

(1.1) Krzyknął w nagłej trwodze.

(1.1) Z trwogą i wahaniem myślała o nadchodzących zmianach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lęk, strach, panika

(1.2) koszmar, groza, zagrożenie, horrendum

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. trwożyć

przym. trwożliwy, trwożny

związki frazeologiczne:

jak trwoga, to do Boga • na trwogę

etymologia:

płn. prasł. *trъvoga → znoszenie czegoś, cierpienie z jakiegoś powodu, stan niepokoju; hałaśliwe zamieszanie, niepokój; przerażenie, obawa

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fear, fright, anxiety; (1.2) dreadful situation, nightmare, distress
• arabski: (1) قلق
• białoruski: (1.1) трывога ż; (1.2) трывога ż
• francuski: (1.1) frayeur, angoisse, effroi
• rosyjski: (1.1) тревога ż; (1.2) тревога ż
• suahili: (1.1) hofu
• szwedzki: (1.1) ängslan w, ångest w; (1.2) bekymmer n
• ukraiński: (1.1) тривога ż; (1.2) тривога ż

źródła: