rzemieślniczy (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i, IPA[ˌʒɛ̃mʲjɛ̇ɕl̥ʲˈɲit͡ʃɨ], ASmʹi ̯ėśl̦ʹńičy], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.nazal.akc. pob.i → j 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoczący się do rzemieślnika lub rzemiosła
(1.2) dotyczący umiejętności warsztatowych artysty lub strony technicznej dzieła
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Można tu kupić wszystko: od chleba po najróżniejsze wyroby rzemieślnicze.
(1.2) Ciągłe obcowanie z elitą literacką pozwoliło mu perfekcyjnie przyswoić sobie umiejętności rzemieślnicze.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wyroby rzemieślnicze • warsztat rzemieślniczy • tradycje rzemieślnicze
(1.2) nastawienie rzemieślnicze
synonimy:
(1.1) rękodzielniczy
(1.2) warsztatowy, techniczny
antonimy:
(1.2) merytoryczny, ideowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzemiosło, rzemieślnik, rzemieślniczka, rzemieślnictwo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: