romans

romans (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrɔ̃mãw̃s], AS: [rõmãũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł. n/m szczelin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) związek miłosny osób niebędących parą małżeńską

(1.2) liter. gatunek literacki

(1.3) muz. miłosna pieśń liryczna

(1.4) pot. interes, sprawa

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	romans	romansy/romanse
dopełniacz	romansu	romansów
celownik	romansowi	romansom
biernik	romans	romansy/romanse
narzędnik	romansem	romansami
miejscownik	romansie	romansach
wołacz	romansie	romansy/romanse

przykłady:

(1.1) W czasie, gdy wybuchła afera z romansem, żona aktora spodziewała się ich pierwszego dziecka.

składnia:

(1.1) mieć z kimś romans • podejrzewać kogoś o romans

(1.4) mieć do kogoś romans

kolokacje:

synonimy:

(1.1) flirt, miłostka, amory

(1.2) romansidło, harlekin

(1.4) interes, pot. sprawa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. romansidło n, romansowanie n

zdrobn. romansik m

czas. romansować

przym. romansowy

przysł. romansowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) affair, love affair, liaison; (1.2) love story, romance; (1.3) romance; (1.4) business
• białoruski: (1.1) раман m
• jidysz: (1.1) ראָמאַנס m (romans), ראָמאַן m (roman); (1.2) ראָמאַנס m (romans); (1.3) ראָמאַנס m (romans)
• luksemburski: (1.1) Aventure ż
• tuvalu: (1.2) tusi fakafāmau
• ukraiński: (1.1) роман m
• włoski: (1.1) amorazzo m, tresca ż

źródła: