przekleństwo

przekleństwo (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɛˈklɛ̃j̃stfɔ], AS: [pšeklẽĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wulgaryzm lub obelga używana w celu wyrażenia gniewu lub obrażenia kogoś

(1.2) klątwa, życzenie komuś źle

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przekleństwo	przekleństwa
dopełniacz	przekleństwa	przekleństw
celownik	przekleństwu	przekleństwom
biernik	przekleństwo	przekleństwa
narzędnik	przekleństwem	przekleństwami
miejscownik	przekleństwie	przekleństwach
wołacz	przekleństwo	przekleństwa

przykłady:

(1.1) Młodzież rozmawiając między sobą używa dużo przekleństw.

(1.2) (…) dzieci, urodzone z tej miłości, przychodziły na świat ze stygmatem przekleństwa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) klątwa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. przeklinać, przekląć, kląć, wykląć

przym. przeklęty

rzecz. przeklinanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) curse, swear word, cuss, profanity; (1.2) curse
• arabski: (1.1) لعنة ż (laʿna), شتيمة ż (šatīma)
• baskijski: (1.1) birao; (1.2) birao, madarikazio
• duński: (1.1) bandeord n; (1.2) forbandelse w
• gudźarati: (1.1) ગાળ ż (gāḷa)
• japoński: (1.2) 呪い (のろい, noroi)
• karaimski: (1.2) каргъыш
• kataloński: (1.2) blasfèmia ż
• kazachski: (1.1) қарғыс; (1.2) қарғыс
• litewski: (1.1) keiksmažodis m
• niemiecki: (1.1) Fluch m; (1.2) Fluch m, Verfluchung ż
• rosyjski: (1.1) проклятие n, ругательство n; (1.2) проклятие n
• serbski: (1.1) псовка ż
• szwedzki: (1.1) svordom w, svärord n; (1.2) förbannelse w
• tuvalu: (1.2) mālaia

źródła: