powiernik

powiernik (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈvʲjɛrʲɲik], AS: [povʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zaufany, któremu ktoś się zwierza ze swoich spraw osobistych czy tajemnic

(1.2) osoba upoważniona przez kogoś do reprezentowania go w sprawach prawnych, sądowych, urzędowych itd.

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	powiernik	powiernicy
dopełniacz	powiernika	powierników
celownik	powiernikowi	powiernikom
biernik	powiernika	powierników
narzędnik	powiernikiem	powiernikami
miejscownik	powierniku	powiernikach
wołacz	powierniku	powiernicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zausznik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. powiernictwo n, powierzanie n, powierzenie n

forma żeńska powiernica ż, powierniczka ż

czas. powierzać ndk., powierzyć dk.

przym. powierniczy, powierny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) confidant, confident, repository, fiduciary, trustee
• arabski: (1.1-2) أمين

źródła: