pajęcznik

pajęcznik (język polski)

wymowa:: ^{[uwaga 1]} IPA: [paˈjɛ̃n͇t͡ʃʲɲik], AS: [pai ̯ẽṇčʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• asynch. ę

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. wrzesień^[1]

(1.2) st.pol. październik^[2]

(1.3) st.pol. listopad^[2]

odmiana:

przykłady:: (1.1) Za niedługo będzie pajęcznik. Trzeba będzie zbierać wrzosy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.2) listopad, paździerzeń^[2]; (1.3) listopad, październik, wrzesień^[2]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.2) pol. pajęczyna babiego lata^[2]

uwagi:

↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:: (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wrzesień; (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: październik; (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: listopad

źródła:

↑ rozdział XXIII, Nazwy miesięcy w: Najdawniejsze zabytki języka polskiego, oprac. Witold Taszycki, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1976, s. 136-137.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 119.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pajęcznik&oldid=8465793”