Wikisłownik

płacz

płacz (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [pwat͡ʃ], AS: [pu̯ač]
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wylewanie łez; zob. też płacz w Wikipedii

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: płakać
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpłaczpłacze
dopełniaczpłaczupłaczów
celownikpłaczowipłaczom
biernikpłaczpłacze
narzędnikpłaczempłaczami
miejscownikpłaczupłaczach
wołaczpłaczupłacze
przykłady:
(1.1) Dziecko wpadło w histerię, krzyczało dwie godziny i aż całe zapuchło od płaczu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) łzy
antonimy:
(1.1) śmiech
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) łkanie, szloch, bek, lament, ryk, spazmy, wycie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. płaksa mos/ż, płaczliwość ż, płakanie n, płaczka ż
czas. płakać, zapłakać, wypłakać, wypłakać się, opłakać, opłakiwać
przym. płaczliwy
przysł. płaczliwie
związki frazeologiczne:
płacz i zgrzytanie zębów • przysłowie: ranny deszcz a babski płacz niedługo trwają[1]
etymologia:
uwagi:
zob. też płacz w Wikicytatach
zwykle w lp[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 1.
  2. ↑   Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=płacz&oldid=8468671”