miotła
miotła (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) narzędzie służące do zamiatania, zazwyczaj w postaci pęku rózg związanych z jednej strony i przymocowanych do trzonka; symbol czarownicy; zob. też miotła w Wikipedii
- (1.2) przen. coś przypominającego kształtem miotłę (1.1)
- (1.3) bot. zob. czarcia miotła
- (1.4) bot. zob. miotła zbożowa
- (1.5) środ. inform. uprawnienia administratora w portalu internetowym[1]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik miotła miotły dopełniacz miotły mioteł celownik miotle miotłom biernik miotłę miotły narzędnik miotłą miotłami miejscownik miotle miotłach wołacz miotło miotły
- przykłady:
- (1.1) Weź miotłę i pomóż mamie sprzątać.
- (1.1) Czynił to zawsze z nader pilną uwagą i jednym rzutem oka odkrywał najmniejsze źdźbło słomy lub ziarenko kurzu, którego nie zgarnęła miotła służącej.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) miotło-grabie • latać na miotle
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mietlica ż, zmiotek m, zmiotka ż, pomiotło n, miotlarz m, zmiotek m
- czas. zamiatać ndk., zmiatać ndk., wymiatać ndk., obmiatać ndk., zamieść dk., zmieść dk., wymieść dk., obmieść dk., podmiatać ndk., podmieść dk.
- przym. miotłowy, miotełkowy
- związki frazeologiczne:
- nowa miotła • siedzieć jak mysz pod miotłą / siedzieć cicho jak mysz pod miotłą
- etymologia:
- prasł. *metъla, nazwa narzędzia utworzona od prasł. *mesti → rzucać, wiać, rozwiewać, zgarniać, zmiatać[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) fshesë ż
- angielski: (1.1) broom, besom
- baskijski: (1.1) erratz
- białoruski: (1.1) мятла ż, венік m
- bułgarski: (1.1) метла ż
- chorwacki: (1.1) metla ż
- duński: (1.1) kost w
- esperanto: (1.1) balailo
- fiński: (1.1) luuta
- francuski: (1.1) balai m
- galicyjski: (1.1) vasoira ż
- gudźarati: (1.1) ઝાડુ n (jhāḍu)
- hebrajski: (1.1) מטאטא m
- hiszpański: (1.1) escoba ż
- interlingua: (1.1) scopa
- jidysz: (1.1) בעזעם m (bezem)
- kazachski: (1.1) сыпырғыш
- łaciński: (1.1) scopa ż
- macedoński: (1.1) метла ż
- marathi: (1.1) केरसुणी ż
- niderlandzki: (1.1) bezem m
- niemiecki: (1.1) Besen m
- nowogrecki: (1.1) σκούπα ż
- połabski: (1.1) metlă ż
- portugalski: (1.1) vassoura ż
- rosyjski: (1.1) метла́ ż, ве́ник m
- serbski: (1.1) метла ż
- słowacki: (1.1) metla ż
- słoweński: (1.1) metla ż
- suahili: (1.1) ufagio
- szwedzki: (1.1) kvast w, sopkvast w
- tetum: (1.1) ai-saar
- tuvalu: (1.1) pulūmu, dial. płn. halu
- ukraiński: (1.1) мітла ż, віник m
- węgierski: (1.1) seprű
- wilamowski: (1.1) bazum m, bāzum m, bāzm̥ m, baozum m
- włoski: (1.1) scopa ż
- wolof: (1.1) bale
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „miotła” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ J. Potocki: Rękopis znaleziony w Saragossie