mechanika
mechanika (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) techn. dział techniki zajmujący się konstruowaniem i budowaniem maszyn i pojazdów; zob. też inżynieria mechaniczna w Wikipedii
- (1.2) techn. dział obejmujący mechanikę ośrodków ciągłych i wytrzymałość materiałów
- (1.3) fiz. dział fizyki opisujący ruch i odkształcenie ciał materialnych lub ich części na skutek ich wzajemnych oddziaływań oraz badający stan równowagi między nimi.
- (1.4) sposób działania mechanizmu
- (1.5) inform. model fizyki świata zaimplementowany w grze komputerowej
rzeczownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mechanika mechaniki dopełniacz mechaniki mechanik celownik mechanice mechanikom biernik mechanikę mechaniki narzędnik mechaniką mechanikami miejscownik mechanice mechanikach wołacz mechaniko mechaniki
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mechanika precyzyjna
- (1.3) mechanika nierelatywistyczna / relatywistyczna / klasyczna / kwantowa / punktu materialnego / układu punktów materialnych / bryły sztywnej / ośrodków ciągłych / płynów / ciał stałych / nieba
- synonimy:
- (1.1) inżynieria mechaniczna
- (1.2) mechanika techniczna
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mechanizm m, mechanik m, mechanizacja ż, mechanizowanie n
- przym. mechaniczny
- przysł. mechanicznie
- czas. mechanizować, zmechanizować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. mechanicus < gr. μηχανικός (mēkhanikos) < gr. μηχανή (mēkhanē) → maszyna, narzędzie
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) meganika
- angielski: (1.1) mechanics; (1.2) mechanics; (1.3) mechanics; (1.4) mechanics; (1.5) mechanics
- arabski: (1.1) ميكانيكا, ميكانيك
- azerski: (1.1) mexanika
- białoruski: (1.1) механіка ż
- czeski: (1.1) mechanika
- duński: (1.2) mekanik w; (1.3) mekanik w; (1.4) mekanik w
- esperanto: (1.1) meĥaniko, mekaniko; (1.2) meĥaniko, mekaniko; (1.3) meĥaniko, mekaniko; (1.4) meĥaniko, mekaniko
- francuski: (1.1) mécanique
- hiszpański: (1.1) mecánica ż; (1.2) mecánica ż; (1.3) mecánica ż; (1.4) mecánica ż; (1.5) mecánica ż
- japoński: (1.1) 力学(りきがく)
- kataloński: (1.1) mecànica ż; (1.2) mecànica ż; (1.3) mecànica ż; (1.4) mecànica ż
- nowogrecki: (1.1) μηχανική ż
- ukraiński: (1.1) механіка ż
- włoski: (1.1) meccanica ż
- źródła:
mechanika (język czeski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mechanika
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mechanika mechaniky dopełniacz mechaniky mechanik celownik mechanice mechanikám biernik mechaniku mechaniky wołacz mechaniko mechaniky miejscownik mechanice mechanikách narzędnik mechanikou mechanikami
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. mechanický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
mechanika (język słowacki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mechanika
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mechanickosť ż, mechanizmus m, mechanik m, mechanička ż
- przym. mechanický
- przysł. mechanicky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
mechanika (język węgierski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mechanikus, mechanizmus
- czas. mechanizál
- przym. mechanikai, mechanikus
- przysł. mechanikusan
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: