kundel

kundel (język polski)

kundle (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkũndɛl], AS: [kũndel], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) pies niezaliczany do żadnej z ras psów

(1.2) pot. pogard. każdy pies (najczęściej zachowujący się niewłaściwie) niezależnie od jego pochodzenia

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kundel	kundle
dopełniacz	kundla	kundli
celownik	kundlowi	kundlom
biernik	kundla	kundle
narzędnik	kundlem	kundlami
miejscownik	kundlu	kundlach
wołacz	kundlu	kundle

przykłady:

(1.2) Zabierz pan tego kundla! Kto to widział żeby pies siedział na krześle!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pies nierasowy, mieszaniec

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pies

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kundlizm mrz

zdrobn. kundelek mzw

czas. skundlić dk.

ims. skundlony

związki frazeologiczne:

etymologia:

praindoeur. *kuo

uwagi:

por. mieszaniec

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mongrel, mutt, tyke, cur, bitzer, random-bred dog
• duński: (1.1) gadekryds n; (1.2) køter w
• esperanto: (1.1) senrasa hundo; (1.2) hundaĉo
• francuski: (1.1) corniaud m; (1.2) cabot m
• hiszpański: (1.1) chucho m, perro m mestizo; (1.2) chucho m
• rosyjski: (1.1) дворняга ż
• włoski: (1.1) bastardo m

źródła: