konwersacja
konwersacja (język polski)
edytuj- wymowa:
- , IPA: [ˌkɔ̃nvɛrˈsat͡sʲja], AS: [kõnversacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) towarzyska rozmowa
- (1.2) ćwiczenie języka obcego, polegające na rozmowie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konwersacja konwersacje dopełniacz konwersacji konwersacji / przest. konwersacyj[1] celownik konwersacji konwersacjom biernik konwersację konwersacje narzędnik konwersacją konwersacjami miejscownik konwersacji konwersacjach wołacz konwersacjo konwersacje
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konwersatorium n, konwersowanie n
- czas. konwersować ndk.
- przym. konwersacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- nie mylić z: konserwacja
- tłumaczenia:
- esperanto: (1.1) konversacio
- norweski (bokmål): (1.1) konversasjon m, samtale m
- norweski (nynorsk): (1.1) konversasjon m, samtale m/ż
- źródła:
- ↑ Hasło „konwersacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.