konstatować
konstatować (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃w̃staˈtɔvat͡ɕ], AS: [kõũ̯statovać], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł. n/m szczelin.• akc. pob.
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. skonstatować)
- (1.1) książk. stwierdzać zaistnienie jakiegoś faktu, zdarzenia; ustalać coś
- odmiana:
- (1.1) koniugacja IV
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik konstatować czas teraźniejszy konstatuję konstatujesz konstatuje konstatujemy konstatujecie konstatują czas przeszły m konstatowałem konstatowałeś konstatował konstatowaliśmy konstatowaliście konstatowali ż konstatowałam konstatowałaś konstatowała konstatowałyśmy konstatowałyście konstatowały n konstatowałom konstatowałoś konstatowało tryb rozkazujący niech konstatuję konstatuj niech konstatuje konstatujmy konstatujcie niech konstatują pozostałe formy czas przyszły m będę konstatował,
będę konstatowaćbędziesz konstatował,
będziesz konstatowaćbędzie konstatował,
będzie konstatowaćbędziemy konstatowali,
będziemy konstatowaćbędziecie konstatowali,
będziecie konstatowaćbędą konstatowali,
będą konstatowaćż będę konstatowała,
będę konstatowaćbędziesz konstatowała,
będziesz konstatowaćbędzie konstatowała,
będzie konstatowaćbędziemy konstatowały,
będziemy konstatowaćbędziecie konstatowały,
będziecie konstatowaćbędą konstatowały,
będą konstatowaćn będę konstatowało,
będę konstatowaćbędziesz konstatowało,
będziesz konstatowaćbędzie konstatowało,
będzie konstatowaćczas zaprzeszły m konstatowałem był konstatowałeś był konstatował był konstatowaliśmy byli konstatowaliście byli konstatowali byli ż konstatowałam była konstatowałaś była konstatowała była konstatowałyśmy były konstatowałyście były konstatowały były n konstatowałom było konstatowałoś było konstatowało było forma bezosobowa czasu przeszłego konstatowano tryb przypuszczający m konstatowałbym,
byłbym konstatowałkonstatowałbyś,
byłbyś konstatowałkonstatowałby,
byłby konstatowałkonstatowalibyśmy,
bylibyśmy konstatowalikonstatowalibyście,
bylibyście konstatowalikonstatowaliby,
byliby konstatowaliż konstatowałabym,
byłabym konstatowałakonstatowałabyś,
byłabyś konstatowałakonstatowałaby,
byłaby konstatowałakonstatowałybyśmy,
byłybyśmy konstatowałykonstatowałybyście,
byłybyście konstatowałykonstatowałyby,
byłyby konstatowałyn konstatowałobym,
byłobym konstatowałokonstatowałobyś,
byłobyś konstatowałokonstatowałoby,
byłoby konstatowałoimiesłów przymiotnikowy czynny m konstatujący, niekonstatujący ż konstatująca, niekonstatująca konstatujące, niekonstatujące n konstatujące, niekonstatujące imiesłów przymiotnikowy bierny m konstatowany, niekonstatowany konstatowani, niekonstatowani ż konstatowana, niekonstatowana konstatowane, niekonstatowane n konstatowane, niekonstatowane imiesłów przysłówkowy współczesny konstatując, nie konstatując rzeczownik odczasownikowy konstatowanie, niekonstatowanie
- przykłady:
- (1.1) Anatol wrócił do Prefektury z paszportem i tu grubas konstatuje, że i w paszporcie rok 1918 jest wydrapany i zamieniony na 1919[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konstanta ż, konstatacja ż, konstatowanie n, skonstatowanie n
- czas. skonstatować dk.
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) канстатава́ць
- bułgarski: (1.1) констатирам
- esperanto: (1.1) konstati
- francuski: (1.1) constater
- hiszpański: (1.1) constatar
- rosyjski: (1.1) констати́ровать
- ukraiński: (1.1) констатува́ти
- źródła:
- ↑ Andrzej Bobkowski, Szkice piórkiem, 1957, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Hasło „konstatować” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 437.