klerk

klerk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzad. książk. osoba wykształcona trzymająca się z dala od życia politycznego

(1.2) książk. średniowieczny student lub magister wędrujący z jednej Alma Mater do drugiej

(1.3) daw. urzędnik

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klerk	klerkowie
dopełniacz	klerka	klerków
celownik	klerkowi	klerkom
biernik	klerka	klerków
narzędnik	klerkiem	klerkami
miejscownik	klerku	klerkach
wołacz	klerku	klerkowie
depr. M. i W. lm: (te) klerki

przykłady:

(1.1) Czasy po 2007 roku przejdą do historii polskiej inteligencji jako okres zdrady klerków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klerkizm m

przym. klerkowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. clerc < łac. clericus < gr. κληρικός < gr. κλῆρος → duchowieństwo

uwagi:

(1.1) inna pisownia clerk

tłumaczenia:

• włoski: (1.1) chierico m

źródła: