inkwizycja
inkwizycja (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌĩŋkfʲiˈzɨt͡sʲja], AS: [ĩŋkfʹizycʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• -nk- • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. system śledczo-sądowniczy Kościoła katolickiego, działający od XIII do XIX wieku; zob. też inkwizycja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik inkwizycja dopełniacz inkwizycji celownik inkwizycji biernik inkwizycję narzędnik inkwizycją miejscownik inkwizycji wołacz inkwizycjo
- przykłady:
- (1.1) Na czele hiszpańskiej inkwizycji stał Wielki Inkwizytor.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. inkwizytor mos
- przym. inkwizycyjny, inkwizytorski
- przym. inkwizycyjnie, inkwizytorsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. inquisitio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Inquisition
- baskijski: (1.1) inkisizio
- białoruski: (1.1) інквізіцыя ż
- bułgarski: (1.1) инквизиция ż
- duński: (1.1) inkvisition w
- francuski: (1.1) Inquisition ż
- hiszpański: (1.1) Inquisición ż
- niemiecki: (1.1) Inquisition ż
- nowogrecki: (1.1) Ιερά Εξέταση ż
- portugalski: (1.1) Inquisição ż
- rosyjski: (1.1) инквизиция ż
- ukraiński: (1.1) інквізиція ż
- źródła: