Wikisłownik

inkunabuł

inkunabuł (język polski)

edytuj
 
inkunabuł (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌĩŋkũˈnabuw], AS: [ĩŋkũnabuu̯], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bibliot. książka wydrukowana w Europie przed 1501 rokiem (przed XVI wiekiem); zob. też inkunabuł w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikinkunabułinkunabuły
dopełniaczinkunabułuinkunabułów
celownikinkunabułowiinkunabułom
biernikinkunabułinkunabuły
narzędnikinkunabułeminkunabułami
miejscownikinkunabuleinkunabułach
wołaczinkunabuleinkunabuły
przykłady:
(1.1) Szacuje się, że z pras zeszło ponad 30 tysięcy inkunabułów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) starodruk
hiponimy:
holonimy:
(1.1) starodruk
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. inkunabulista mos, inkunabulistyka ż, postinkunabuł m, inkunabulistyk m
przym. inkunabulistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. incunabula < łac. in cunae → w kołysce / powijakach
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=inkunabuł&oldid=8292034”