grzech
grzech (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. celowe przekroczenie norm moralnych uznawanych w danej religii; zob. też grzech w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik grzech grzechy dopełniacz grzechu grzechów celownik grzechowi grzechom biernik grzech grzechy narzędnik grzechem grzechami miejscownik grzechu grzechach wołacz grzechu grzechy
- przykłady:
- (1.1) Brzydzi się grzechem człowiek prawy i dobroduszny.
- (1.1) Przed śmiercią postanowiła wyznać wszystkie grzechy.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) grzech lekki / ciężki / śmiertelny • odpuścić / odpuszczać / odpokutować / wyznawać / wyznać / wybaczać / wybaczyć grzech • siedem grzechów głównych
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) cnota
- hiperonimy:
- (1.1) wykroczenie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. grzesznik mos, grzesznica ż, grzeszenie n, rozgrzeszenie n, rozgrzeszanie n, grzeszność ż
- czas. grzeszyć ndk., zgrzeszyć dk., rozgrzeszać ndk., rozgrzeszyć dk.
- przym. grzeszny, grzechowy
- przysł. grzesznie
- związki frazeologiczne:
- brzydki jak grzech śmiertelny • brzydki jak siedem grzechów głównych • grzech pierworodny • święta Katarzyna śmiechem, święty Jędrzej grzechem • święta Katarzyna śmiechem, święty Andrzej grzechem • im dłuższy żywot, tym więcej grzechów • kto za grzech nie żałuje, myśli go powtórzyć
- etymologia:
- od prasł. *grěxъ[1]
- por. białor. грэх, bułg. грях, czes. hřích, mac. грев, ros. грех, scs. грѣхъ, słc. hriech, słń. greh, ukr. гріх
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sin
- arabski: (1.1) خطيئة ż (ẖaṭīy'a), حنث m (ḥaniṯa), سيئة ż (sayyi'a)
- azerski: (1.1) günah
- baskijski: (1.1) bekatu
- białoruski: (1.1) грэх m
- bułgarski: (1.1) грях m
- chiński standardowy: (1.1) uproszcz. i trad. 罪孽 (zuìniè)
- chorwacki: (1.1) grijeh m
- czeski: (1.1) hřích m
- duński: (1.1) synd w
- esperanto: (1.1) peko
- estoński: (1.1) patt
- fiński: (1.1) synti
- francuski: (1.1) péché m
- hebrajski: (1.1) חטא m (khet)
- hiszpański: (1.1) pecado m
- indonezyjski: (1.1) dosa
- islandzki: (1.1) synd ż
- japoński: (1.1) 罪 (つみ, tsumi)
- jidysz: (1.1) זינד m (zind), חטא m (chet), עבֿירה ż (awejre)
- karaimski: (1.1) борч
- kaszubski: (1.1) gòrcha ż
- kataloński: (1.1) pecat m
- kazachski: (1.1) күнә (künä)
- koreański: (1.1) 죄 (choe)
- litewski: (1.1) nuodėmė ż
- łaciński: (1.1) peccatum n, scelus n
- łotewski: (1.1) grēks m
- macedoński: (1.1) грев m
- maltański: (1.1) dnub m
- neapolitański: (1.1) peccato m
- niderlandzki: (1.1) zonde ż/m
- niemiecki: (1.1) Sünde ż
- norweski (bokmål): (1.1) synd m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) synd ż
- nowogrecki: (1.1) αμαρτία ż (amartía)
- portugalski: (1.1) pecado m
- prowansalski: (1.1) pecat m
- rosyjski: (1.1) грех m
- rumuński: (1.1) păcat n
- sanskryt: (1.1) अक (aka), अङ्घस् (aṅghas)
- serbski: (1.1) грех m
- shona: (1.1) chitadzo
- slovio: (1.1) greh (грех)
- słowacki: (1.1) hriech m
- słoweński: (1.1) greh m
- słowiński: (1.1) grzéch m
- staroangielski: (1.1) synn ż, scyld ż
- starogrecki: (1.1) ἁμαρτία ż (hamartíā)
- suahili: (1.1) teso
- sycylijski: (1.1) piccatu m
- szwedzki: (1.1) synd w
- turecki: (1.1) günah, vebal, yazık
- tuvalu: (1.1) agasala
- ukraiński: (1.1) гріх m
- węgierski: (1.1) bűn, vétség, vétek
- wietnamski: (1.1) tội lỗi
- wilamowski: (1.1) zynd ż, gżyh m
- włoski: (1.1) peccato m, colpa ż
- źródła:
- ↑ Proszę o etymologię słowa grzech. w: Poradnia językowa UŚ.