wymowa:
IPA[ˈfurtʲjãn], AS[furtʹi ̯ãn], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zakonnik pełniący dyżur lub stałą funkcję przy furcie; zob. też furtian w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Podjechawszy ku murom klasztoru karawana wozów zatrzymała się, albowiem wyrwany ze snu furtian nie kwapił się z otworzeniem bramy.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) furtowy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonnik, odźwierny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. furta ż, furtka ż, furteczka ż
forma żeńska furtianka ż
przym. furtowy, furtkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Józef Wójcicki Jaszczurkowcy, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1972, s. 57