fail

fail (język angielski)

wymowa:

IPA: /feɪl/, X-SAMPA: /feIl/

wymowa amerykańska

​ ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) nie udać się

(1.2) przestać działać

(1.3) nie zdać, oblać egzamin

(1.4) daw. umrzeć

czasownik przechodni

(2.1) nie osiągnąć celu

(2.2) zaniedbać, nie zrobić czegoś, co się powinno

(2.3) zawieść

(2.4) oblać studenta

rzeczownik policzalny

(3.1) porażka

(3.2) ocena niedostateczna

odmiana:

(1-2) fail, failed, failed, fails, failing

(3) lp fail; lm fails

przykłady:

(1.1) Throughout my life, I have always failed → Przez całe moje życie nic mi się nie udawało.

(1.2) After running five minutes, the engine failed. → Po pięciu minutach działania silnik przestał działać.

(1.3) I failed in English last year. → Oblałem w tym roku angielski.

(1.4) (…) adding further that had the king in his last sickness failed → (…) dodając później, że odszedł król w ostatniej swej chorobie

(2.1) The engine failed to start. → Silnik nie zadziałał.

(2.2) The report failed to take into account all the mitigating factors. → Raport zaniedbał wziąć pod uwagę wszystkie czynniki sprzeczne z jego tezą.

(2.3) Her strength and heart failed her: she sank down in typhus-fever. → Jej siły i odwaga zawiodły ją: zatonęła w gorączce tyfusu.

(2.4) The professor failed me because I did not complete any of the course assignments → Profesor oblał mnie bo nie zaliczyłem żadnej z wymaganych prac / kolokwiów.

składnia:

(1-2) fail rzecz.; fail to czas.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fall on one's face

antonimy:

(1.1) succeed

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. failure, failing

przym. fail-safe, unfailing, failing

przysł. unfailingly

przyim. failing

związki frazeologiczne:

etymologia:

średnioang. < st.franc. faillir < łac. fallere (oszukać, rozczarować)

uwagi:

źródła: