dyszel

dyszel (język polski)

dyszel (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈdɨʃɛl], AS: [dyšel] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) drąg łączący przednią część wozu, sań, bryczki itp. z zaprzęgiem konnym lub ciągnikiem; zob. też dyszel w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyszel	dyszle
dopełniacz	dyszla	dyszli / dyszlów
celownik	dyszlowi	dyszlom
biernik	dyszel	dyszle
narzędnik	dyszlem	dyszlami
miejscownik	dyszlu	dyszlach
wołacz	dyszlu	dyszle

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

jechać / podróżować rzemiennym dyszlem • mieć długi dyszel

etymologia:

śwn. dissel

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) thill, shaft
• baskijski: (1.1) endaitz
• białoruski: (1.1) дышаль m
• czeski: (1.1) oj ż, ojnice ż
• duński: (1.1) trækstang w
• esperanto: (1.1) timono
• hiszpański: (1.1) timón m (del carro)
• jidysz: (1.1) דישעל m
• niemiecki: (1.1) Deichsel ż
• nowogrecki: (1.1) ρυμός m, τιμόνι n
• rosyjski: (1.1) дышло n
• rumuński: (1.1) tânjală
• ukraiński: (1.1) дишель m, дишло n
• węgierski: (1.1) kocsirúd
• wilamowski: (1.1) daeisuł ż, dȧjsuł ż, dajsuł ż

źródła: