chociebuski

chociebuski (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxɔt͡ɕɛˈbusʲci], AS: [χoćebusʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Chociebużem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	chociebuski		chociebuska	chociebuskie	chociebuscy	chociebuskie
dopełniacz	chociebuskiego		chociebuskiej	chociebuskiego	chociebuskich
celownik	chociebuskiemu		chociebuskiej	chociebuskiemu	chociebuskim
biernik	chociebuskiego	chociebuski	chociebuską	chociebuskie	chociebuskich	chociebuskie
narzędnik	chociebuskim		chociebuską	chociebuskim	chociebuskimi
miejscownik	chociebuskim		chociebuskiej	chociebuskim	chociebuskich
wołacz	chociebuski		chociebuska	chociebuskie	chociebuscy	chociebuskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Jubileuszowy rok zaczął się 1 stycznia z wielkim noworocznym koncertem i zakończył się 30 listopada ze świątecznym przedstawieniem w chociebuskim teatrze.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Chociebuż m, chociebużanin mos, chociebużanka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) chotěbuzský
• dolnołużycki: (1.1) Chośebuski
• niemiecki: (1.1) Cottbuser

źródła: