wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) urzędnik prowadzący kontrolę treści publikacji pod względem obyczajowym lub politycznym
(1.2) książk. osoba dokonująca oceny i krytyki czyichś działań
(1.3) hist. w starożytnym Rzymie: jeden z dwóch urzędników wybieranych raz na pięć lat, do którego obowiązków należało przeprowadzanie spisów ludności, zarządzanie majątkiem państwa i czuwanie nad moralnością obywateli; zob. też cenzor (starożytny Rzym) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Wypełniający gorliwie polecenia przełożonych cenzorzy jakby nie dostrzegali, że ślady po ingerencjach ośmieszają ustrój znacznie bardziej, niż mogłoby to uczynić zwolnione do druku zdanie[1].
(1.2) Moi uczniowie dla mnie najostrzejszymi cenzorami[2].
(1.3) Cenzorowie mieli wprawdzie możność arbitralnego postępowania […], ale to nie wykluczało konieczności trudnych i żmudnych dochodzeń, które w tym lub innym wypadku były nawet niezbędne dla samej powagi urzędu[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) krytyk
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska cenzorka
przym. cenzorski
czas. cenzurować
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. censor → cenzor (1.3)
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: krytyk
źródła:
  1. Mariusz Urbanek, Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Joanna Dolna, Aktorka podszyta wiatrem, „Gazeta Krakowska”, 2007-03-10, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Konstanty Chyliński, O powstaniu urzędów cenzorów, wyd. Polskie Towarzystwo Historyczne, Lwów 1926.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) cenzor
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cenzúra, cenzúrázás
czas. cenzúráz
przym. cenzori
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: