călugăr
călugăr (język rumuński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. călugăraș m, călugărie ż
- forma żeńska călugăriță ż
- czas. călugări
- przym. călugăresc
- przysł. călugărește
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- cs. калѹгєръ (kalugerъ)[2] → mnich[3] < scs. калѹгєръ (kalugerъ)[4] < gr. καλόγηρος (kalógēros)[2] → czcigodny, szacowny (zwł. o mnichach)
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
- ↑ 2,0 2,1 2,2
Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 131.
- ↑ Hasło „калѹгєръ” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 280.
- ↑ Hasło „калѹгєръ” w: Slovník jazyka staroslověnského (Словарь старославянского языка), red. Josef Kurz, Zoe Hauptová, t. II, Československá Akademie Věd (Издательство Санкт-Петербургского университета), Praga (Sankt Petersburg) 1958–1997 (2006), ISBN 5-288-04041-9, s. 8.