binden

binden (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈbɪndn̩] IPA: [bant] IPA: [ɡəˈbʊndn̩]

​ ​ ​ ​

znaczenia:

czasownik mocny, przechodni

(1.1) wiązać, związać

(1.2) zawiązywać, zawiązać

(1.3) wiązać, zobowiązywać, zobowiązać

(1.4) wiązać, spajać, spoić

odmiana:

(1.1-4) binden (bindet), band, gebunden (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Binden n, Bindung ż, Binde ż, Binder m, Bund n/m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Aneks:Język niemiecki - wykaz czasowników mocnych i nieregularnych

zobacz też: binden • abbinden • anbinden • aneinanderbinden • aufbinden • darumbinden • drumbinden • einbinden • festbinden • herumbinden • hochbinden • losbinden • umbinden • verbinden • zubinden • zurückbinden • zusammenbinden

źródła: