barnabita

barnabita (język polski)

wymowa:: IPA: [ˌbarnaˈbʲita], AS: [barnabʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Antoniego Marię Zaccaria; zob. też barnabici w Wikipedii

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	barnabita	barnabici
dopełniacz	barnabity	barnabitów
celownik	barnabicie	barnabitom
biernik	barnabitę	barnabitów
narzędnik	barnabitą	barnabitami
miejscownik	barnabicie	barnabitach
wołacz	barnabito	barnabici

przykłady:: (1.1) Tego barnabitę spotkałem w Afganistanie.; (1.1) Można wynająć salę konferencyjną u barnabitów w Warszawie.

składnia:

kolokacje:: (1.1) ojciec barnabita • klasztor / kościół / nowicjat / postulat / kuria prowincjalna / parafia Barnabitów^[1]

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:: (1.1) zakonnik, osoba konsekrowana

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. barnabicki

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.1) łac. barnabitarum < łac. Barnaba < koine Βαρνάβας < hebr. ברנבא (bar naḇyā)

uwagi:

tłumaczenia:

słowacki: (1.1) barnabita m
włoski: (1.1) barnabita m

źródła:

↑ W nazwach wielowyrazowych używamy wielkiej litery; zobacz też: Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 156.

barnabita (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. barnabita^[1]

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	barnabita	barnabiti
dopełniacz	barnabitu	barnabitov
celownik	barnabitovi	barnabitom
biernik	barnabitu	barnabitov
miejscownik	barnabitovi	barnabitoch
narzędnik	barnabitom	barnabitmi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) paulán

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. barnabitský; rzecz. Barnabáš m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

↑ Hasło „barnabita” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

barnabita (język włoski)

wymowa:: IPA: /bar.na.'bi.ta/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kośc. (zakonnik) barnabita

odmiana:: (1.1) lp barnabita; lm barnabiti

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

[1] W nazwach wielowyrazowych używamy wielkiej litery; zobacz też: Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 156.

[sssj-2] Hasło „barnabita” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

[1]

[1]