antyk

antyk (język polski)

antyki (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈãntɨk], AS: [ãntyk], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. świat starożytnej kultury grecko-łacińskiej; zob. też starożytność w Wikipedii

(1.2) pot. przedmiot stary, zabytkowy

(1.3) przen. człowiek staroświecki, dawnej daty

(1.4) reg. łódz. stary człowiek

(1.5) uczn. rodzic

(1.6) uczn. nauczyciel (zwłaszcza starej daty)

odmiana:

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	antyk	antyki
dopełniacz	antyku	antyków
celownik	antykowi	antykom
biernik	antyk	antyki
narzędnik	antykiem	antykami
miejscownik	antyku	antykach
wołacz	antyku	antyki

przykłady:

(1.1) Zawsze interesował mnie świat antyku.

(1.2) W jego mieszkaniu jest dużo pięknych antyków.

(1.4) Nie chce mi się iść na te imieniny, same antyki tam będą siedzieć.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) starożytność

(1.2) staroć, zabytek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. antykizowanie n, antyczność

przym. antyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. antique

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) antique
• bułgarski: (1.2) антика ż
• duński: (1.1) antik w; (1.2) antik w, antikvitet w
• esperanto: (1.1) antikvo; (1.2) antikvaĵo
• francuski: (1.1) antique
• interlingua: (1.1) antiquo, antiquitate
• japoński: (1.1) 古代 (こだい, kodai); (1.2) 骨董 (こっとう, kottō), 骨董品 (こっとうひん, kottōhin)
• jidysz: (1.1) אַלטוועלט ż (altwelt), אַלטצײַט ż (altcajt); (1.2) אַנטיק m (antik)
• niemiecki: (1.2) Antiquität
• slovio: (1.1) antik (антик)
• szwabski: (1.2) Ãndikwidääd ż
• turecki: (1.2) antika
• ukraiński: (1.1) антик m

źródła: