adoracja

adoracja (język polski)

adoracja (1.2)

adoracja (1.3)

wymowa:

IPA: [ˌadɔˈrat͡sʲja], AS: [adoracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. zachwyt kimś wyrażany w taki sposób, aby ten ktoś to widział

(1.2) rel. ceremonia oddawania czci Bogu lub świętym

(1.3) szt. rel. motyw w sztuce religijnej przedstawiający oddawanie czci nowo narodzonemu Chrystusowi

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	adoracja	adoracje
dopełniacz	adoracji	adoracji / przest. adoracyj
celownik	adoracji	adoracjom
biernik	adorację	adoracje
narzędnik	adoracją	adoracjami
miejscownik	adoracji	adoracjach
wołacz	adoracjo	adoracje

przykłady:

(1.2) Panie z sodalicji mariańskiej poszły na adorację eucharystyczną.

składnia:

kolokacje:

(1.2) adoracja Najświętszego Sakramentu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. adorator mos, adorant mos, adoratorka ż, adorowanie n

czas. adorować ndk.

przym. adoracyjny

związki frazeologiczne:

towarzystwo wzajemnej adoracji

etymologia:

łac. adoratio – uwielbienie, błaganie

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) توقير, عبادة
• azerski: (1.1) sitayiş, pərəstiş, məftunluq
• boloński: (1.1) aduraziån ż
• esperanto: (1.1) adoro
• hiszpański: (1.1) adoración ż; (1.2) adoración ż
• kaszubski: (1.2) adoracëjô, tcza, ùczestnienié
• kataloński: (1.1) adoració ż; (1.2) adoració ż
• łaciński: (1.2) adoratio ż, veneratio ż; (1.3) veneratio ż
• niemiecki: (1.2) Anbetung ż
• wilamowski: (1.1) adoracja; (1.2) adoracja
• włoski: (1.1) adorazione ż; (1.2) adorazione ż

źródła:

adoracja (język wilamowski)

adoracja (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. adoracja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. adoraont m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: