Świdnica

Świdnica (język polski)

Świdnica (1.1)

wymowa:

IPA: [ɕfʲidʲˈɲit͡sa], AS: [śfʹidʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w województwie dolnośląskim; zob. też Świdnica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Świdnica
dopełniacz	Świdnicy
celownik	Świdnicy
biernik	Świdnicę
narzędnik	Świdnicą
miejscownik	Świdnicy
wołacz	Świdnico

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Świdnicy • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Świdnicy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Świdnicy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Świdnicy • mieszkaniec / mieszkanka Świdnicy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Świdnicy • pochodzić z Świdnicy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Świdnicy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. świdniczanin m, świdniczanka ż

przym. świdnicki, podświdnicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) Svídnice
• niemiecki: (1.1) Schweidnitz n

źródła: