Zoltán Votisky
Zoltán Votisky (wym. [zoltaːn votiʃki], ur. w 1883[1] w Kieżmarku[2], zm. 7 stycznia 1919 w Tatrzańskiej Polance[2]) – węgierski taternik.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Uczył się w liceum w Kieżmarku, później (po ukończeniu studiów na uniwersytecie w Budapeszcie) pracował w nim jako nauczyciel[1].
Przed I wojną światową należał do najaktywniejszych węgierskich taterników. Jego partnerami wspinaczkowymi byli m.in. Alfréd Grósz, Tibold Kregczy i Lajos Rokfalusy[2].
Poza Tatrami wspinał się też w Dolomitach. Pełnił funkcję sekretarza Węgierskiego Towarzystwa Turystycznego[1].
Został pochowany na cmentarzu w Kieżmarku[2].
Osiągnięcia taternickie
edytuj- pierwsze przejście południowej ściany Batyżowieckiego Szczytu (1 lipca 1912 r.[2], z Gyulą Komarnickim i Romanem Komarnickim),
- pierwsze zimowe wejścia na Mały Lodowy Szczyt i Baranie Rogi (1911, z Kregczym i Rokfalusym)[1],
- pierwsze wejście zachodnią granią na Jaworowy Szczyt (17 sierpnia 1905 r., z Grószem i Gyulą Gretzmacherem),
- pierwsze wejście północną granią na Śnieżny Szczyt (13 lipca 1912 r., z Grószem),
- pierwsze wejście południowo-zachodnią granią na Sławkowski Szczyt od Siennej Przehyby (lipiec 1912 r., z Grószem),
- pierwsze wejście północną granią na Wielką Śnieżną Turnię (13 lipca 1912 r., z Grószem),
- pierwsze wejście północno-wschodnią granią na Koprowy Wierch (21 sierpnia 1912 r., z Lajosem K. Hornem)[2].