Wysoki Zamek we Lwowie
Wysoki Zamek we Lwowie – murowany, gotycki zamek królewski we Lwowie, wzniesiony w II połowie XIV wieku przez króla Polski Kazimierza III Wielkiego. Zbudowany został w miejscu zamku drewnianego, wzniesionego po 1251 roku przez króla Rusi Daniela Halickiego. Warowny, położony na wzgórzu Wysokim Zamku, na północ od Starego Miasta; zniszczony w 1704 roku, rozebrany w roku 1772.
Wysoki Zamek we Lwowie[1], przed 1617 | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Rozpoczęcie budowy | |
Zniszczono | |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele | |
Położenie na mapie Lwowa | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
49°50′53,95″N 24°02′22,05″E/49,848319 24,039458 |
Historia
edytujWysoki Zamek, wraz z miastem, wzniósł Kazimierz III Wielki po przyłączeniu Rusi Czerwonej do Polski. Zamek zlokalizowano na miejscu drewnianego grodu księcia Daniela Halickiego, który to gród w 1261 został zburzony na żądanie Tatarów. Murowany zamek król Kazimierz zaczął wznosić w roku 1362, a jego remont przeprowadzono w latach 1570–1574. W 1648, w czasie powstania Chmielnickiego, zamek został zdobyty i spalony przez wojska kozackie pod dowództwem Maksyma Krzywonosa. Odbudował go komendant Lwowa, Krzysztof Grodzicki, w 1653. W 1655 zamek wytrzymał kolejne oblężenie kozackie, a w 1672 także oblężenie Turków. W 1695 roku obronił się przed Tatarami. W XVIII wieku zaczął popadać w ruinę. W 1704 został zdobyty i zniszczony przez wojska szwedzkie pod wodzą Karola XII. Po zajęciu Lwowa przez Austriaków większość murów zamkowych została rozebrana. W 1869, w 300-lecie unii lubelskiej, na ruinach jednej z baszt usypano kopiec nazwany Kopcem Unii Lubelskiej. Do dnia dzisiejszego przetrwał tylko fragment jednej ze ścian zamkowych.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Braun G., Hogenberg F., Civitates orbis terrarium, Kolonia 1572–1617
Bibliografia
edytuj- Wysoki Zamek nad Lwowem // Lwowianin, s. 103-104.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zamek Górny (Wysoki), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 545 .