Wybory parlamentarne w Polsce w 1972 roku
Wybory parlamentarne w Polsce w 1972 roku – wybory do Sejmu PRL, które zostały przeprowadzone 19 marca 1972. Mandaty w Sejmie przydzielono organizacjom należącym do Frontu Jedności Narodu, według ustalonej puli. W Sejmie znaleźli się więc przedstawiciele PZPR (w większości), pozostałych koncesjonowanych partii (ZSL i SD), a także kilkadziesiąt osób bezpartyjnych (w tym po kilku przedstawicieli Stowarzyszenia „Pax”, Znaku i ChSS). Frekwencję 97,94% zatwierdziło Biuro Polityczne KC PZPR[1].
Polska
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Polski Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
|
Oficjalne wyniki głosowania i wyniki wyborów
edytujOficjalnie podano, że frekwencja w wyborach do Sejmu wyniosła 97,94%. Według Obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej[2] na listy FJN oddano 99,53% ważnych głosów. Głosów nieważnych oddano 5 084, czyli 0,02% wszystkich oddanych głosów.
Podział mandatów
edytujUgrupowanie | Mandaty | % mandatów | |
---|---|---|---|
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | 255 | 55,4% | |
Zjednoczone Stronnictwo Ludowe | 117 | 25,4% | |
Stronnictwo Demokratyczne | 39 | 8,5% | |
Stowarzyszenie „Pax” | 5 | 1,1% | |
Znak | 5 | 1,1% | |
Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne | 2 | 0,4% | |
Niestowarzyszeni | 37 | 8% |
Przykładowe wyniki na poszczególnych kandydatów
edytuj- poseł Janusz Groszkowski w okręgu wyborczym nr 1 w Warszawie-Śródmieście – 97,98%
- poseł Józef Kępa w okręgu wyborczym nr 2 w Warszawie-Wola – 93,30%
- poseł Piotr Jaroszewicz w okręgu wyborczym nr 3 w Warszawie-Praga – 98,91%
- poseł Stanisław Stomma w okręgu wyborczym nr 9 w Białymstoku – 98,46%
- poseł Edward Gierek w okręgu wyborczym nr 27 w Sosnowcu – 99,80% (najwięcej ze wszystkich kandydatów)
- poseł Józef Nagórzański w okręgu wyborczym nr 39 w Tarnowie – 91,10% (najmniej ze wszystkich posłów)
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Andrzej Rzepliński, Niewolne wybory parlamentarne. Doświadczenie polskie 1947–1989, s. 5.
- ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z 20 marca 1972, „Życie Warszawy” z 21 marca 1972.