Wulfila

Wulfila
Ulfilas
	Biskup Taurydy
	; Wulfila nauczający Gotów
Data urodzenia	310
Data śmierci	383
	Biskup misyjny Gotów
Okres sprawowania	341-348
Wyznanie	arianizm (historyczny)
Sakra biskupia	341
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wulfila, Ulfilas (ur. 310, zm. 383) – duchowny rzymski pochodzenia grecko-germańskiego, tłumacz Biblii, misjonarz i apostoł Gotów działający w IV wieku.

Wulfila urodził się w mieszanej rodzinie. Jego ojciec był Gotem, a matka Greczynką z Kapadocji. Kształcił się w klasztorach na terenie Mezji. Należał do uczniów biskupa Euzebiusza z Nikomedii^[1], pod którego wpływem stał się wyznawcą doktryny arianizmu, potępionej na soborze nicejskim I w 325 r. jako herezja.

W 341 roku został konsekrowany na biskupa Taurydy i wysłany jako apostoł do plemion Gotów osiadłych nad Dunajem. Pod wpływem działalności Wulfili i jego następców Germanie, początkowo skłonni przyjąć trynitaryzm, odrzucili tę doktrynę i stali się gorliwymi arianami^[2].

Po zakończeniu misji w 348 roku osiadł w Mezji, gdzie mieszkał do końca życia. Dzięki protektoratowi ze strony cesarzy z dynastii konstantyńskiej nie obawiał się prześladowań. Brał udział w dysputach i soborach, stanowczo sprzeciwiając się trynitarnemu nauczaniu o naturze Boga.

Uczniem i wychowankiem Wulfili był Auksencjusz z Durostorum.

Biblia Wulfili

Osobny artykuł: Biblia gocka.

Wulfila jako pierwszy przetłumaczył prawie całą Biblię (oprócz Ksiąg Królewskich) na język inny niż oryginalne (aramejski, grecki i hebrajski). Dla celów swojego tłumaczenia opracował też alfabet gocki.^{[potrzebny przypis]}

Credo Wulfili

Przed śmiercią Wulfila opracował własne wyznanie wiary, które przekazał Auksencjusz. W ostatnim zdaniu zawiera ono doktrynę Ariusza o braku równości pomiędzy Bogiem Ojcem, a Synem Bożym:

Ja, Wulfila, biskup i wyznawca, zawsze wierzyłem tak i w tej jedynej i prawdziwej wierze czynię swoją podróż do mojego Pana, Wierzę, Że jest tylko jeden Bóg Ojciec, jedyny niezrodzony i niewidzialny, i w Jego jednorodzonego Syna, naszego Pana i naszego Boga, stwórcę wszystkich rzeczy, nie mając innego poza Nim. Zatem jest jeden Bóg wszystkiego, który jest również Bogiem naszego Boga, i wierzę w Ducha Świętego, w oświecającą i uświęcającą moc. Jak powiedział Chrystus po zmartwychwstaniu do swoich uczniów: A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości. (Łk 24,49) I znowu: ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. (Dz. 1, 8) Ani Bóg, ani Pan, ale wierny wykonawca Chrystusa; nie równy, ale poddany i posłuszny we wszystkim Synowi. I wierzę, że Syn jest poddany i posłuszny we wszystkim Bogu Ojcu.

Przypisy

↑ WojciechW. Adamski WojciechW., MagdalenaM. Olkuśnik MagdalenaM., DinoD. Carpanetto DinoD. (red.), Historia powszechna. Tom 7. Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Madrid: Mediasat Group, 2007, s. 185, ISBN 978-84-9819-807-2, OCLC 749574244 .
↑ AleksanderA. Krawczuk AleksanderA., Kronika Rzymu i Cesarstwa Rzymskiego, Warszawa: Iskry, 1997, s. 258, OCLC 749281079 .

Linki zewnętrzne

Wulfila. [dostęp 2009-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-15)].

[1] WojciechW. Adamski WojciechW., MagdalenaM. Olkuśnik MagdalenaM., DinoD. Carpanetto DinoD. (red.), Historia powszechna. Tom 7. Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Madrid: Mediasat Group, 2007, s. 185, ISBN 978-84-9819-807-2, OCLC 749574244 .

[2] AleksanderA. Krawczuk AleksanderA., Kronika Rzymu i Cesarstwa Rzymskiego, Warszawa: Iskry, 1997, s. 258, OCLC 749281079 .

[1]

[2]