Wiosna (obraz Sandra Botticellego)
Wiosna (wł. Primavera) – obraz włoskiego malarza renesansowego Sandra Botticellego.
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
ok. 1470–1482 |
| Medium | |
| Wymiary |
203 × 314 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Geneza i czas powstania
edytujObraz komponował się w serie obrazów o tematyce mitologicznej, jakie stworzył po 1470 roku Botticelli w wyniku zainteresowania się kulturą antyczną, zwłaszcza postacią bogini Wenus. W tym samym okresie powstały dzieła Mars i Wenus, Narodziny Wenus i Wiosna. Według historyka Zygmunta Waźbińskiego obraz był ilustracją ziemskiego królestwa Wenus[1]. Został on zamówiony do willi di Castello, która należała do Lorenza i Giovanniego di Pierfrancesco. Czas powstania dzieła określa się w latach 1470–1482, przy czym J.R. Hale podaje przedział czasowy 1470–1480[2], Stefano Zuffi lata 1477–1482[3], Susanna Buricchi lata 1481–1482[4], a Rolf Tomana ok. roku 1482[5]. Umberto Fortis z muzeum Uffizi ocenia powstanie obrazu na lata 1477–1478[6].
Opis i interpretacja
edytuj
Wiosna pokazuje indywidualny i niepowtarzalny styl Botticellego poprzez płynną linię, zwiewność szat, co stwarza delikatny, liryczny i melodyjny nastrój.
Istnieją różnorodne interpretacje tego dzieła.
- Może być to alegoria władzy Wenus (postać centralna) – królestwo Wenus, gdzie dobro zwycięża zło – jako realizacja humanistycznej utopii, której idea popularyzowana była przez neoplatońskich filozofów z Akademii Florenckiej.
- Istnieje hipoteza, iż obraz to alegoria miłości Giuliana Medici i zmarłej przedwcześnie (w 1476) Simonetty Vespucci (do tej nieszczęśliwej historii Botticelli często się odwoływał)[7] lub też alegorię śmierci (przedstawionej jako podmuch Zefira; niebieskawa postać znajdująca się z prawej strony obrazu) i ponownego życia na Polach Elizejskich wspomnianej damy.
- Brzemienna Wenus i jej błogosławiący ruch ręki przypomina Madonnę, Merkury zaś św. Sebastiana (młodzieniec wyciągający dłoń do nieba, znajdujący się z lewej strony), a więc obraz może odwoływać się do religii chrześcijańskiej.
- Niektórzy historycy sztuki[kto?] uważają, że obraz jest alegorią szczęśliwych rządów Wawrzyńca Wspaniałego.
Galeria
edytuj-
Detal – postać Wiosny -
Detal – trzy Gracje -
Detal – Zefir i Chloris -
Detal – Merkury
Przypisy
edytuj- ↑ Waźbiński 1989 ↓, s. 135.
- ↑ Hale 1981 ↓, s. 57.
- ↑ Zuffi 2006 ↓, s. 51.
- ↑ Buricchi 2007 ↓, s. 74.
- ↑ Tomana 2007 ↓, s. 280.
- ↑ Fortis 1980 ↓, s. 28–29.
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 129.
Bibliografia
edytuj- Susanna Buricchi: Wielkie Muzea. Uffizi. Warszawa: HPS, 2007. ISBN 978-83-60688-37-3.
- Umberto Fortis: The Uffizi. A Guide the Gallery. Wenecja: Edizioni Storti, 1980.
- J.R.Hale Hale: A Concise Encyclopaedia of the Italian Renaissance. London: Thames and Hudson, 1981.
- Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.
- Rolf Tomana (red.): Renesans w sztuce włoskiej. h.f.ullman, 2007. ISBN 978-3-8331-4209-3.
- Zygmunt Waźbiński: Malarstwo Quanttrocenta. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1989. ISBN 978-83-221-0433-0.
- Stefano Zuffi: Wielki Słownik Malarzy Tom I. Warszawa: HPS, 2006. ISBN 978-83-60688-15-1.