Westa
Westa (łac. Vesta) – w mitologii rzymskiej bogini ogniska domowego i państwowego, odpowiednik bogini Hestii w mitologii greckiej.
| bogini ogniska domowego i państwowego | |
| |
| Występowanie | |
|---|---|
| Teren kultu | |
| Odpowiednik |
Hestia (grecki) |
Jedno z najważniejszych bóstw rzymskich. Tradycja przypisuje wprowadzenie kultu Westy królowi Numie Pompiliuszowi. Jednak dokonał on prawdopodobnie tylko wprowadzenia kultu Westy jako bogini ogniska państwowego i wybudował odpowiednią świątynię. Sam kult ogniska domowego jest przypuszczalnie przedhistoryczny i przed Numą był uprawiany prywatnie przez poszczególne rodziny (familiae) i szczepy (gentes) italskie.
Świątynia Westy, pierwotnie umiejscowiona była (wraz z gajem) na stoku Palatynu[1], a obecnie znajduje się na Forum Romanum w Rzymie. Płonął w niej wieczny, reprezentujący samą Westę ogień, którym opiekowały się kapłanki-dziewice zwane westalkami. Jego zgaśnięcie uznawano za zły zwiastun dla państwa. Palenisko było czyszczone raz w roku, 1 marca (który to dzień był początkiem roku w kalendarzu rzymskim) po czym odbywała się uroczysta ceremonia odnowienia ognia. Rozpalania dokonywano przez potarcie dwóch kawałków drewna, pochodzącego z pnia drzewa owocującego. Jego ostateczne wygaszenie nastąpiło w 394 r. n.e. na polecenie chrześcijańskiego cesarza Teodozjusza Wielkiego.
Świątynia Westy miała nieco odmienny charakter od pozostałych rzymskich świątyń. W szczególności nie była inaugurowana (konsekrowana przez augurów) i w związku z tym formalnie wcale nie była świątynią. Wskutek tego, np. nie mógł się tam zbierać i obradować Senat.
Kult Westy miał rodowód praindoeuropejski. Jest to przypuszczalnie jedno z najstarszych bóstw europejskich[potrzebny przypis].
Przypisy
edytuj- ↑ Jan Parandowski: Mitologia, dz. cyt., s. 320.
Bibliografia
edytuj- Jan Parandowski: Mitologia: Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Warszawa: Czytelnik, 1967.
- Wanda Markowska: Mity Greków i Rzymian. Warszawa: „Iskry”, 2002. ISBN 83-207-1694-2. OCLC 749255996.