Władysław Klemczak
Władysław Klemczak (ur. 30 listopada 1908 w Werne koło Bochum lub w Miejskiej Górce[1], zm. 20 października 1939 w Legionowie[2]) – polski lekkoatleta, specjalista skoku o tyczce, mistrz Polski, z wykształcenia lekarz.
.jpg) Władysław Klemczak na Mistrzostwach Polski Seniorów w Lekkoatletyce 1936 | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
30 listopada 1908 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 października 1939 | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Życiorys
edytujUkończył gimnazjum w Rawiczu w 1929, a następnie Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego w 1936.
Jako lekkoatleta startował w skoku o tyczce na akademickich mistrzostwach świata w 1935 w Budapeszcie, gdzie zajął 6. miejsce z wynikiem 3,60 m[2].
Był mistrzem Polski w skoku o tyczce w 1936 oraz brązowym medalistą w 1937 i 1938[3]. Był też złotym medalistą halowych mistrzostw Polski w 1938 i srebrnym w 1937[4].
W latach 1935–1938 wystąpił w czterech meczach reprezentacji Polski, bez zwycięstw indywidualnych.
Rekord życiowy Klemczaka w skoku o tyczce wynosił 3,94 m (22 września 1935 w Poznaniu)[2].
Był zawodnikiem Rawickiego KS (1923–1925) i AZS Poznań (1926–1938).
Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (1929–1930). Od 1933 był podporucznikiem rezerwy w 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu. W kampanii wrześniowej walczył w składzie I batalionu 56 pułku piechoty wielkopolskiej. Ranny w obronie Modlina, zmarł z ran 20 października 1939 w Legionowie. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[2] (kwatera C27-1-1)[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Ryszard Wryk, Straty osobowe Polskiego Związku Sportowego w latach II wojny światowej 1939-1945, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 1991, s.55, ISBN 83-232-0356-3
- ↑ a b c d Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 95. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 135. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985, s. 110-111.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia
edytuj- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 95. ISBN 83-9136-63-9-1.
- Bogdan Tuszyński: Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945. Warszawa: Ars Print Productions, 1999, s. 126-127. ISBN 83-87224-12-X.
- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
- Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Mecze Międzypaństwowe I Reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.