Władysław Bylicki

Władysław Bylicki (ur. 18 września 1846 w Krakowie, zm. 28 lutego 1931 we Lwowie[1]) – polski ginekolog i położnik. Brat Franciszka, powstańca z 1863, sybiraka, literata, pedagoga i muzyka.

Władysław Bylicki
Ilustracja
Władysław Bylicki (przed 1907)
Data i miejsce urodzenia

18 września 1846
Kraków

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1931
Lwów

Profesor nauk medycznych
Specjalność: ginekologia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1899

Profesura

1907

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek krajowy czynny

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Lwowski

Odznaczenia
Odznaka Honorowa Austriackiego Czerwonego Krzyża
Grób Władysława Bylickiego

Życiorys

edytuj

Syn Wiktora i Pauliny z Domosławskich, jego bratem był Franciszek Bylicki. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1871 przez trzy lata był sekundariuszem na oddziale ginekologiczno-położniczym w krakowskim szpitalu św. Łazarza. W 1877 został pracownikiem naukowym w macierzystej uczelni, rok później przeprowadził się do Lwowa, gdzie rozpoczął pracę na Uniwersytecie Lwowskim równocześnie prowadząc praktykę lekarską. W 1899 uzyskał etat docenta w zakresie ginekologii i położnictwa na tamtejszym Uniwersytecie, w 1907 został profesorem tytularnym, a od 1913 profesorem nadzwyczajnym. Podczas I wojny światowej zajmował stanowisko dyrektora lwowskiego oddziału Czerwonego Krzyża, był dyrektorem szpitala rezerwowego Czerwonego Krzyża we Lwowie[2]. W latach 1918–1920 był kierownikiem Katedry i Kliniki Ginekologiczno-Położniczej. Piastował funkcję prezesa lwowskiego Towarzystwa Ginekologicznego

Opracował konstrukcję miednicomierza tzw. "cyrkiel Bylickiego", był autorem nowatorskiej metody precyzyjnego pomiaru wymiarów prostego wchodu miednicy (coniugata obstetrica), która miała szczególne znaczenie podczas porodów w przypadkach miednicy ścieśnionej. Od 1930 członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności[3].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj