Trufla ruda

Trufla ruda
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	kustrzebniaki
Rząd	kustrzebkowce
Rodzina	truflowate
Rodzaj	trufla
Gatunek	trufla ruda
	Nazwa systematyczna
	Tuber rufum Pollini; Giorn. Fis. Chim. Stor. nat. Med. Arti Pavia 9: 182 (1816)

Trufla ruda, trufla czerwona (Tuber rufum Pollini) – gatunek grzybów należący do rodziny truflowatych (Tuberaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tuber, Tuberaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Niektóre synonimy nazwy naukowej^[2]:

Oogaster rufus (Picco) Corda 1854
Tuber lucidum Vittad. 1884
Tuber rufum Picco 1788, subsp. rufum
Tuber rufum subsp. rutilum (R. Hesse) E. Fisch. 1923
Tuber rufum subsp. typicum E. Fisch. 1923
Tuber rufum var. apiculatum E. Fisch. 1923
Tuber rufum var. brevisporum E. Fisch. 1923
Tuber rufum var. oblongisporum E. Fisch. 1923
Tuber rufum Picco 1788 var. rufum

Nazwa polska według checklist A. Chmiel^[3].

Morfologia

Owocnik

Rosnący pod ziemią bulwiasty owocnik o kulistym pokroju i średnicy 1–3 cm. Okrywa askokarpu jest naga lub otrębiasta (czasami pokryta brodawkami), początkowo bladożółtawoczarwonawa, u dojrzałych owocników rdzawa lub rdzawobrązowa. Obłocznia u młodych owocników jest jasnobeżowe lub cieliste, potem ciemniejące, czerwonawe z białawym, marmurkowym wzorem na przekroju. Miąższ o słabej, nieco kwaskowatej woni^[4].

Zarodniki

Kulistawe lub elipsoidalne, o wymiarach przeważnie 20–35×14–30 μm, z powierzchnią pokrytą kolcami o wysokości 2,5–4 μm^[4].

Występowanie

Występowanie trufli czerwonej potwierdzono w: Austrii, Danii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Norwegii, Nowej Zelandii, Słowenii, Stanach Zjednoczonych, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Włoszech^[5], a także w Polsce^[3].

Rozwija się w lasach liściastych i iglastych, parkach oraz ogrodach, w próchniczej warstwie gleby. Wytwarza owocniki od sierpnia do listopada (w Europie)^[4].

Znaczenie

Grzyb mikoryzowy. Owocniki trufli czerwonej nie są toksyczne dla człowieka, jednak określane są jako niejadalne z powodu nieprzyjemnego smaku^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-02-11]. (ang.).
↑ ^a ^b Maria Alicja Chmiel: Checklist of Polish Larger Ascomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 978-83-89648-46-4.
↑ ^a ^b ^c ^d Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 662. ISBN 83-7404-513-2.
↑ GBIF: Tuber rufum – GBIF Portal. [dostęp 2010-01-25]. (ang.).

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2016-02-11]. (ang.).

[Chmiel-3] Maria Alicja Chmiel: Checklist of Polish Larger Ascomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 978-83-89648-46-4.

[gerhardt-4] Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 662. ISBN 83-7404-513-2.

[5] GBIF: Tuber rufum – GBIF Portal. [dostęp 2010-01-25]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]