Tadeusz Styka
Tadeusz Styka (ur. 12 kwietnia 1889 w Kielcach, zm. 11 września 1954 w Nowym Jorku) – polski malarz portrecista, członek artystycznego rodu Styków.
 Tadeusz Styka | |
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 września 1954 |
| Narodowość | |
| Język |
polski, angielski, francuski |
| Dziedzina sztuki | |
Życiorys
edytujTadeusz był synem Jana Styki, pierwszym z piątki rodzeństwa - miał brata Adama i siostry: Marię, Zofię i Janinę[1]. Artystyczne zdolności przejawiał już od najmłodszych lat, co sprawiło że bardzo wcześnie rozpoczął naukę u ojca.
Tadeusz nigdy nie odebrał klasycznej edukacji akademickiej, ponieważ jego ojciec nie popierał tak zinstytucjonalizowanego sposobu kształcenia, który mógł okazać się zgubny i bezcelowy dla młodego artysty[2].
Pierwsze lekcje rysunku pobierał u ojca. Znany jest głównie z portretów znanych postaci pierwszej połowy XX w. (m.in. Poli Negri, Ignacego Paderewskiego, Enrica Carusa). Malował również sceny rodzajowe, religijne i symboliczne, akty i zwierzęta (szczególnie lwy)[3]. Często współpracował z bratem. Otrzymał francuską Legię Honorową. Zmarł w Nowym Jorku, pochowany jest obok ojca na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park (Glendale) w Los Angeles.
Przypisy
edytuj- ↑ Aleksander Małaczyński, Jan Styka (szkic biograficzny), Lwów 1930, s. 41.
- ↑ Andrzej Styka, Maria Styka, Styka. The Art and Family Memories, 2005, s. 60.
- ↑ Agraart.pl. [dostęp 2015-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-03)].