Szablon:Artykuł na medal

Artykuły na Medal - zajawki na SG

Po dokonaniu zmian w tym szablonie prosimy kliknąć w ten link, aby wyczyścić cache. Dopiero wtedy zmiany będą widoczne dla wszystkich.

Artykuł na Medal (dzisiejszy)

Krążowniki pancernopokładowe typu Diana – seria trzech rosyjskich krążowników pancernopokładowych z początku XX wieku, zaprojektowanych i zbudowanych w Rosji, określanych też jako typ Pałłada. Najbardziej znanym okrętem tego typu była „Aurora”, zachowana do dziś jako okręt muzeum. Wszystkie trzy służyły w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego podczas wojny rosyjsko-japońskiej, w toku której „Pałłada” została zdobyta przez Japonię i wcielona do jej marynarki. Pozostałe dwa okręty służyły na Bałtyku podczas I wojny światowej. „Aurora” wzięła udział w bolszewickiej rewolucji październikowej w 1917 roku, stając się później symbolem tej rewolucji, po czym służyła w marynarce ZSRR jako okręt szkolny, także podczas II wojny światowej. „Diana” została natomiast wycofana ze służby na początku lat 20. XX wieku. Czytaj więcej…

Inne Artykuły na Medal i Listy na Medal • Jak napisać doskonały artykuł?

Poniedziałki od 9 grudnia

Krążowniki pancernopokładowe typu Diana – seria trzech rosyjskich krążowników pancernopokładowych z początku XX wieku, zaprojektowanych i zbudowanych w Rosji, określanych też jako typ Pałłada. Najbardziej znanym okrętem tego typu była „Aurora”, zachowana do dziś jako okręt muzeum. Wszystkie trzy służyły w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego podczas wojny rosyjsko-japońskiej, w toku której „Pałłada” została zdobyta przez Japonię i wcielona do jej marynarki. Pozostałe dwa okręty służyły na Bałtyku podczas I wojny światowej. „Aurora” wzięła udział w bolszewickiej rewolucji październikowej w 1917 roku, stając się później symbolem tej rewolucji, po czym służyła w marynarce ZSRR jako okręt szkolny, także podczas II wojny światowej. „Diana” została natomiast wycofana ze służby na początku lat 20. XX wieku. Czytaj więcej…

Wtorki od 16 grudnia

Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Norwegii – lista miejsc w Norwegii wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO, ustanowioną na mocy Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego, przyjętej przez UNESCO na 17. sesji w Paryżu 16 listopada 1972 roku i ratyfikowanej przez Norwegię 12 maja 1977 roku. Obecnie na liście znajduje się 8 obiektów: 7 dziedzictw kulturowych oraz 1 o charakterze przyrodniczym. Są to: Bryggen – historyczna dzielnica portowa Bergen, dziedzictwo przemysłowe Rjukan-Notodden, okręg górniczy i miasto Røros, Południk Struvego, rysunki naskalne z Alty, Urnes stavkirke, Vegaøyan oraz fiordy Geirangerfjord i Nærøyfjord. Na norweskiej liście informacyjnej UNESCO – liście obiektów, które Norwegia zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa – znajduje się 5 obiektów. Czytaj więcej…

Środy od 18 listopada

Domy obdarowania – w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich budynki bądź miejsca przeznaczone do odprawiania obrzędów zazwyczaj zarezerwowanych dla świątyni. Wiązane przede wszystkim z początkowym okresem mormońskiej historii, odegrały istotną rolę w rozwoju kultu świątynnego. W teologii świętych w dniach ostatnich porównywane do Świętego Przybytku, przenośnej świątyni starożytnych Izraelitów. Najistotniejszy obiekt tego typu, Dom Obdarowania w Salt Lake City, poświęcono w 1855 roku. Zburzony został w 1889 roku, pośród kontrowersji wokół małżeństw poligamicznych. Praktyka odprawiania obrzędów świątynnych poza świątyniami dobiegła końca wraz z ukończeniem pierwszych stałych obiektów tego typu. Niemniej sporadycznie przewija się ona w późniejszych dziejach mormonizmu, wraz z samymi domami obdarowania. Pod koniec lat 70. XX wieku podejmowano próby wybudowania domu obdarowania w Karl-Marx-Stadt w ówczesnej Niemieckiej Republice Demokratycznej. Zostały one zarzucone na skutek napotkanych przez Kościół trudności biurokratycznych. Czytaj więcej…

Czwartki od 23 listopada

Lista członków Alice in Chains – amerykański zespół muzyczny Alice in Chains został założony w 1987 roku w Seattle z inicjatywy wokalisty i gitarzysty Jerry’ego Cantrella oraz perkusisty Seana Kinneya. W pierwszym składzie grupy znaleźli się również wokalista Layne Staley oraz basista Mike Starr. Wokalista znał Kinneya od 1985, a Cantrella od 1987 roku; drugiemu z nich zaoferował mieszkanie w kompleksie sal prób Music Bank, którym zarządzał. Oryginalny skład zespołu utrzymał się do stycznia 1993 roku, kiedy to w ramach trasy promującej drugi album studyjny Dirt, miejsce Starra – zmagającego się z uzależnieniem od heroiny – zajął Mike Inez. W kwietniu 2002 roku, w wyniku przedawkowania narkotyków, zmarł Staley. Zespół na okres trzech lat zawiesił działalność. Reaktywacja nastąpiła w 2005 roku. Od marca 2006 roku nowym wokalistą jest William DuVall. Jedynymi stałymi członkami zespołu pozostają Cantrell oraz Kinney. Czytaj więcej…

Piątki od 16 grudnia

Jutro nie umiera nigdy – brytyjski film szpiegowski z 1997 roku o przygodach Jamesa Bonda, wyprodukowany przez Eon Productions. Za reżyserię odpowiadał Roger Spottiswoode, a za scenariusz Bruce Feirstein. W rolę agenta 007 po raz drugi wcielił się Pierce Brosnan, a obok niego w rolach głównych wystąpili Jonathan Pryce, Michelle Yeoh oraz Judi Dench. Jest to osiemnasta produkcja wchodząca w skład serii filmów o Bondzie. W filmie Bond próbuje powstrzymać Elliota Carvera, żądnego władzy magnata mediowego, przed wywołaniem III wojny światowej. Film został wyprodukowany przez Michaela G. Wilsona i Barbarę Broccoli. Był to pierwszy film z serii nakręcony po śmierci producenta Alberta R. Broccoliego. Światowa premiera miała miejsce 9 grudnia 1997 roku w Londynie. Jutro nie umiera nigdy przy budżecie 110 milionów dolarów zarobił na całym świecie ponad 333 miliony dolarów, stając się czwartym pod względem dochodów filmem 1997 roku. Otrzymał mieszane recenzje od krytyków, którzy chwalili czarny charakter i występ Brosnana, lecz krytykowali scenariusz. Czytaj więcej…

Soboty od 2 grudnia

Flagi gmin w województwie opolskim – lista symboli gminnych w postaci flagi, obowiązujących w województwie opolskim. Zgodnie z definicją, flaga to płat tkaniny określonego kształtu, barwy i znaczenia, przymocowywany do drzewca lub masztu. Może on również zawierać herb lub godło danej jednostki administracyjnej. W Polsce jednostki terytorialne mogą ustanawiać flagi zgodnie z Ustawą z dnia 21 grudnia 1978 roku o odznakach i mundurach. Mimo to wiele miast i gmin podejmowało uchwały i używało flagi jako swojego symbolu. W województwie opolskim było to kilka gmin. Dopiero Ustawa z dnia 29 grudnia 1998 roku o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrożeniem reformy ustrojowej państwa oficjalnie potwierdziła prawo województw, powiatów i gmin do ustanawiania tego symbolu jednostki terytorialnej. W 2024 roku w województwie opolskim swoją flagę posiadały 54 z 71 gmin. Symbol ten, od 2004 roku, ma ustanowione samo województwo. Czytaj więcej…

Niedziele od 2 grudnia

Kobiety pocieszycielki – eufemistyczne określenie stosowane w odniesieniu do kobiet i dziewcząt różnej narodowości, które zostały zwerbowane podstępem lub pod przymusem do pracy w wojskowych domach publicznych organizowanych w latach 1932–1945 na potrzeby sił zbrojnych Cesarstwa Japonii. Większość badaczy uznaje „pocieszycielki” za ofiary niewolnictwa seksualnego. Pierwsze „ośrodki pocieszycielskie” powstały na początku lat 30. w okupowanej Mandżurii lub w Szanghaju. Proceder ich tworzenia gwałtownie przyspieszył po rozpoczęciu japońskiej inwazji na Chiny w 1937 roku i był kontynuowany wraz z rozszerzaniem się działań wojennych na pozostałe obszary Azji i Pacyfiku. Japońscy przywódcy wojskowi postrzegali „ośrodki pocieszycielskie” jako przedłużenie funkcjonującego w Japonii systemu licencjonowanej prostytucji. Liczyli, że poprzez zapewnienie żołnierzom i marynarzom regulowanego dostępu do usług „pocieszycielek” podniosą ich morale, ograniczą skalę dokonywanych przez nich gwałtów, a także zapobiegną szerzeniu się chorób wenerycznych. Nie sposób określić, ile kobiet i dziewcząt zostało zmuszonych przez Japończyków do pracy w wojskowych domach publicznych. Historycy japońscy, koreańscy oraz zachodni zazwyczaj szacują ich liczbę na od 50 tys. do 200 tys. Czytaj więcej…

Zobacz też Wikipedia:Propozycje do Artykułów na Medal