Stanisław Jedynak
Stanisław Jedynak (ur. 12 kwietnia 1939 w Charsznicy koło Miechowa, zm. 20 lipca 2015)[1] – polski filozof i etyk, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, specjalności: etyka, filozofia społeczna, historia myśli społecznej[2].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1939 |
| Data śmierci |
20 lipca 2015 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: etyka, filozofia społeczna, historia myśli społecznej | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski |
| Doktorat |
1968 |
| Habilitacja |
1978 |
| Profesura |
1988 |
| profesor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie | |
Życiorys
edytujW 1963 ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim[1][2]. W 1968 na podstawie rozprawy pt. Spór o naturalizm w metaetyce (promotor: Marek Fritzhand, recenzenci: Ija Lazari-Pawłowska, Henryk Jankowski) otrzymał w Uniwersytecie Warszawskim stopień naukowy doktora. W 1978 na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Etyka polska w latach 1863–1919 uzyskał w UMCS stopień doktora habilitowanego. 15 grudnia 1988 nadano mu tytuł naukowy profesora[1][2].
Został kierownikiem Zakładu Myśli Społecznej na Wydziale Filozofii i Socjologii UMCS (1979–2009). Na tym wydziale pełnił funkcję prodziekana (1993–1995), dziekana (1995–1996) i dyrektora Instytutu Filozofii (1997–2009)[1].
Zasiadał w Komitecie Nauk Filozoficznych Polskiej Akademii Nauk[1].
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Złotym za Długoletnia Służbę[1].
Zmarł 20 lipca 2015. Został pochowany 29 lipca 2015 na Cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie[1].