Siemion Zapadny
Siemion Izrailewicz Zapadny (Kesselman) (ros. Семён Израилевич Западный (Кессельман), ur. 1899 w Odessie, zm. 5 lutego 1938) – funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych, komisarz bezpieczeństwa państwowego III rangi.
 komisarz bezpieczeństwa państwowego III rangi
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUczył się w szkole żydowskiej w Odessie, pracował w domu handlowym, od lipca 1917 do stycznia 1918 był w oddziale Czerwonej Gwardii w Odessie, od października 1917 należał do SDPRR(b). Od stycznia do lipca 1918 służył w Armii Czerwonej, uczestniczył w walkach z Niemcami, w kwietniu 1918 został ranny i do lipca 1918 przebywał na leczeniu. Od kwietnia 1918 do sierpnia 1919 był członkiem prezydium i sekretarzem wywiadu i kontrwywiadu Odeskiego Podziemnego Komitetu RKP(b) i szefem sztabu operacyjnego, w sierpniu 1918 został funkcjonariuszem Wydziału Specjalnego Czeki Południowej Grupy Wojsk, później wywiadowcą 45 Dywizji Piechoty, sekretarzem i członkiem kolegium odeskiej gubernialnej Czeki. W październiku-listopadzie 1919 był sekretarzem sekcji tajno-operacyjnej moskiewskiej gubernialnej Czeki, od listopada 1919 do 1920 funkcjonariuszem wołyńskiej gubernialnej Czeki i zastępcą kierownika sekcji tajno-operacyjnej kijowskiej gubernialnej Czeki oraz do kwietnia 1920 kierownikiem Wydziału Tajno-Operacyjnego i zastępcą przewodniczącego wołyńskiej gubernialnej Czeki. W maju-czerwcu 1920 był zastępcą kierownika jekaterynosławskiej transportowej Czeki, od czerwca 1920 do listopada 1921 szefem sekcji tajno-operacyjnej i zastępcą przewodniczącego wołyńskiej gubernialnej Czeki, od 17 lipca do sierpnia 1921 p.o. przewodniczącego wołyńskiej gubernialnej Czeki, a od listopada 1921 do lipca 1922 szefem sekcji tajno-operacyjnej i zastępcą przewodniczącego charkowskiej gubernialnej Czeki/charkowskiego gubernialnego oddziału GPU. Od 2 lipca do 25 listopada 1922 był p.o. szefa, a od 25 listopada 1922 do 7 marca 1924 szefem charkowskiego gubernialnego oddziału GPU, od marca 1924 do grudnia 1925 pomocnikiem szefa, a od 12 grudnia 1925 do 25 lipca 1928 szefem kijowskiego gubernialnego/okręgowego oddziału GPU. Od 25 lipca 1928 do 10 stycznia 1930 był szefem Zarządu Ewidencyjno-Organizacyjnego GPU Ukraińskiej SRR, od 10 stycznia 1930 do 15 marca 1932 szefem Zarządu Tajno-Operacyjnego Pełnomocnego Przedstawicielstwa OGPU Kraju Dalekowschodniego, od 31 stycznia 1930 do 10 lipca 1934 zastępcą pełnomocnego przedstawiciela OGPU na Kraj Dalekowschodni, od 15 lipca 1934 do 8 sierpnia 1937 szefem Zarządu NKWD Kraju Chabarowskiego i jednocześnie od 31 lipca 1934 do 8 sierpnia 1937 zastępcą szefa Zarządu NKWD Kraju Dalekowschodniego, od 29 listopada 1935 w stopniu komisarza bezpieczeństwa państwowego III rangi.
8 sierpnia 1937 został aresztowany, 5 lutego 1938 skazany na śmierć przez Wojskowe Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR i rozstrzelany. 28 kwietnia 1980 pośmiertnie zrehabilitowany.
Odznaczenia
edytuj- Order Czerwonego Sztandaru (14 lutego 1936)
- Odznaka "Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (V)" (1923)
- Odznaka "Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (XV)" (20 grudnia 1932)