Shōrinji Kenpō
Shōrin-ji kenpō (jap. 少林寺拳法) – japońska sztuka walki, technika samoobrony, zintegrowana z zen.
Słowo Shōrin-ji to japońska wymowa nazwy klasztoru Szaolin (chiń.: 少林寺; pinyin: Shàolín Sì), a japońskie kenpō (拳法) to chińskie słowo o tej samej pisowni, ale czytaniu quánfǎ (dosł. metoda pięści)[1], czyli chińska sztuka obrony. W międzynarodowym środowisku sportów walki zamiast transkrypcji kenpō przyjął się zapis kempo. Stąd też nad wejściem do kwatery głównej widnieje stylizowany napis nazwy własnej bez makronów przedłużających samogłoskę "o": ShorinjiKempo.
Założycielem szkół kenpō w 1947 roku był japoński propagator sztuk walki i myśliciel o nazwisku Dōshin Sō (czyli Michiomi Nakano, ur. w 1911 r. w prefekturze Okayama, zm. 1980 r.), ale nie pilnował "czystości" stylu, więc powstało wiele jego odmian[2].
Dōshin Sō stworzył swój system w oparciu o techniki chińskiej sztuki walki rodem z klasztoru Szaolin, których uczył się przebywając w Chinach, japońskiego jujutsu i techniki bazującej na aiki-jūjutsu szkół Daitō-ryū. Podłoże duchowe tego systemu jest oparte na praktyce zazen. Nie istnieje w Shōrin-ji kenpō rywalizacja sportowa[3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Collins Chinese Dictionary. Great Britain: HarperCollins Publishers, 2005, s. 90, 270. ISBN 0-06-082200-7.
- ↑ John Corbett: Shorinji Kenpo - The Middle Path. Black Belt Magazine, June 1979. s. 24-31. [dostęp 2017-12-07]. (ang.).
- ↑ Blue Johnson: Shorinji Kempo: Shaolin Kung Fu’s Kicking Cousin. Black Belt Magazne, 2013. [dostęp 2017-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-06)]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Donn F. Draeger, Współczesne bujutsu i budo, Bydgoszcz: Diamond Books, 2007, ISBN 83-89332-29-9, OCLC 749726332.
- Fumon Tanaka, Sztuki walki samurajów, Witold Nowakowski, Bydgoszcz: Diamond Books, 2005, ISBN 83-89332-14-0, OCLC 749916183.