Sercanie biali
Sercanie biali, właśc. Zgromadzenie Najświętszych Serc Jezusa i Maryi oraz Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu Ołtarza (łac. Congregatio Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon adorationis perpetuae Sanctissimi Sacramenti altaris) – katolickie zgromadzenie zakonne założone na początku XIX wieku we Francji przez o. Józefa Coudrin (1768–1837) oraz s. Henriettę Aymer de Chevalerie (1767–1834).
| Pełna nazwa |
Zgromadzenie Najświętszych Serc Jezusa i Maryi oraz Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu Ołtarza |
|---|---|
| Nazwa łacińska |
Congregatio Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon adorationis perpetuae Sanctissimi Sacramenti altaris |
| Skrót zakonny |
SSCC |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Założyciel | |
| Data założenia |
1800 |
| Data zatwierdzenia |
1817 |
| Strona internetowa | |
Za moment powstania Zgromadzenia uważa się Wigilię Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1800, gdy Józef Coudrin i Henrietta Aymer złożyli swoje śluby zakonne.
W Polsce sercanie biali pojawili się w 1947, gdy prowincja niemiecka Zgromadzenia musiała opuścić klasztor „Christus Rex” w Sokołówce koło Polanicy-Zdroju. Na tereny poniemieckie przybyli wówczas polscy ojcowie ze Zgromadzenia, studiujący we Francji. Otworzono dom dla sierot, a później dla powołań zakonnych[1].
Oficjalny strój zakonny tego zgromadzenia to biały habit, skórzany pas oraz wyhaftowane na szkaplerzu Serce Jezusa i Serce Maryi otoczone cierniową koroną.
Jednym z najbardziej znanych sercanów białych jest św. ojciec Damian (właściwie Jozef De Veuster; od 2009 święty Kościoła katolickiego), który zamieszkując w kolonii trędowatych na wyspie Molokaʻi poświęcił się, by nieść im pomoc. Jest patronem chorych na trąd, AIDS, wszystkich odtrąconych oraz Hawajów.
Przypisy
edytuj- ↑ Sercanie biali. O nas. Sercanie biali. [dostęp 2014-05-20].