Wikipedia

Salwatorianie

Salwatorianie – członkowie Towarzystwa Boskiego Zbawiciela (Societas Divini Salvatoris – SDS) założonego przez błogosławionego ojca Franciszka Marię od Krzyża Jordana 8 grudnia 1881 w Rzymie[1].

Salwatorianie
Dewiza: Dopóki żyje na świecie chociaż jeden człowiek, który nie zna i nie kocha Chrystusa, nie wolno ci spocząć... (O. Jordan)
Pełna nazwa

Towarzystwo Boskiego Zbawiciela

Nazwa łacińska

Societas Divini Salvatoris

Skrót zakonny

SDS

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Status kanoniczny

Zgromadzenie zakonne

Założyciel

Franciszek Maria od Krzyża Jordan – Błogosławiony

Data założenia

1881

Data zatwierdzenia

1886

Przełożony

ks. Krzysztof Kowalczyk SDS - generał

Liczba członków

1126 (2011)

Strona internetowa

Historia zgromadzenia

edytuj

Początkowo funkcjonowało pod nazwą Apostolskie Towarzystwo Nauczania, a od 1882 jako Katolickie Towarzystwo Nauczania. W 1893 nastąpiła ostateczna zmiana nazwy zgromadzenia – Towarzystwo Boskiego Zbawiciela. Zgromadzenie zostało zatwierdzone formalnie przez kardynała wikariusza Lucido Parocchi 5 czerwca 1886; papieski dekret otrzymało 27 maja 1905, a zupełną aprobatę dnia 25 listopada 1911; pierwsze Konstytucje zostały zatwierdzone 20 marca 1922. Po Soborze Watykańskim II zgromadzenie przygotowało nowy tekst Konstytucji, który został zatwierdzony 8 grudnia 1983.

Około 10% salwatorianów wstępujących do zgromadzenia w latach 1880–1900 pochodziło z ziem polskich. Kilku przybyło do Krakowa w roku 1900, by w 1903 założyć pierwszą na ziemiach polskich placówkę w Trzebini. Byli to księża: Alfred Zacharzowski, Honoriusz Bugiel i Cezary Wojciechowski.

W 1908, na drugiej kapitule dokonano podziału zgromadzenia na cztery prowincje: anglo-amerykańską, austro-węgierską (z kolegium w Trzebini), niemiecką i latynoamerykańską.

W 1927 erygowano Prowincję Polską. Kilka lat później w Mikołowie na Śląsku powstało kolegium kształcące młodych chłopców pragnących obrać drogę zakonną. Kolejny dom zakonny w Zakopanem powstał w 1939.

Współczesność

edytuj

Salwatorianie z Prowincji Polskiej pracują oprócz Polski w: USA, Meksyku, Kanadzie, Australii, Brazylii, Rosji, Albanii, Białorusi, Czechach, Chorwacji, Niemczech, Szwajcarii, Ukrainie, na Węgrzech, we Włoszech, i na misjach: w Tanzanii, w Kongo (dawny Zair), na Filipinach i w Indiach.

Patronami zgromadzenia są: Najświętsza Maryja Panna Matka Zbawiciela, Apostołowie, św. Michał Archanioł i św. Józef. Całe zgromadzenie jest poświęcone Jezusowi – Boskiemu Zbawicielowi.

 
Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów w Bagnie

Świętem zgromadzenia jest uroczystość Bożego Narodzenia (25 grudnia). Głównym świętem maryjnym jest Uroczystość Matki Zbawiciela (11 października). W uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia) zgromadzenie obchodzi dzień swego założenia. W tym dniu zakonnicy odnawiają swoje śluby.

Strojem salwatorianów jest prosty, czarny habit przepasany czarnym sznurem (cingulum), z czterema węzłami symbolizującymi śluby czystości, ubóstwa, posłuszeństwa oraz apostolat.

Salwatorianie opiekują się następującymi sanktuariami:

Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów znajduje się w Bagnie koło Obornik Śląskich[3].
Obecnie prowincjałem Polskiej Prowincji Salwatorianów jest ks. Józef Figiel.

Polscy salwatorianie kierują katolickim serwisem modlitewnym i informacyjnym katolik.pl. Od 1 marca 2020 zgromadzenie prowadzi także internetową platformę VOD o nazwie KATOFLIX, gdzie znajdują się m.in. filmy fabularne, dokumentalne i seriale, głównie o tematyce chrześcijańskiej, ale także klasyki polskiego i światowego kina[4][5][6]. Portal współpracuje z wieloma producentami i dystrybutorami filmowymi, do których należą m.in.: Rafael Film, Kino Świat, SPI International, Kinemart Film, czy World on Fire[7]. 5 marca 2020 za pośrednictwem serwisu odbyła się polska premiera internetowa filmu Nieplanowane[8]. Dzięki wypożyczalni premierowo za pośrednictwem internetu udostępnione zostały w Polsce jeszcze m.in. filmy Miłość i miłosierdzie oraz Tajemnica Ojca Pio.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Antoni Kiełbasa, Salwatorianie w Archidiecezji Wrocławskiej, „Studia Salvatoriana Polonica”, 3, 2009, s. 251.
  2. ↑ Sanktuarium [online], www.judaiantoni.sds.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  3. ↑ Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów w Bagnie k. Wrocławia. oficjalna strona [dostęp 2019-05-23]
  4. ↑ KATOFLIX - Chrześcijańskie VOD [online], katoflix.pl [dostęp 2020-03-04].
  5. ↑ KATOFLIX - nowe chrześcijańskie kino internetowe [online], niedziela.pl, 5 marca 2020 [dostęp 2021-10-18] (pol.).
  6. ↑ Edward Kabiesz, Kliknij i masz [online], www.gosc.pl, 19 marca 2020 [dostęp 2021-10-18].
  7. ↑ Katoflix - producenci [online], katoflix.pl [dostęp 2020-03-04].
  8. ↑ Głośny film „Nieplanowane” będzie dostępny w Internecie [online], Misyjne.pl, 4 marca 2020 [dostęp 2020-03-04] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Salwatorianie&oldid=75455545”