Salomea Palińska

polska aktorka

Salomea Palińska (Kenigowa) (ur. 23 marca 1831, zm. 12 października 1873 w Warszawie)[1] – polska aktorka, artystka dramatyczna Warszawskich Teatrów Rządowych. Żona Józefa Keniga.

Salomea Palińska
Ilustracja
Imię i nazwisko

Salomea z Palińskich Kenigowa, ur. jako Sara Ryfka Adelschon

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1831
Warszawa

Data i miejsce śmierci

12 października 1873
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Józef Kenig

Lata aktywności

1850–1873

Zespół artystyczny
Warszawskie Teatry Rządowe
Salomea Palińska w jednej z ról wg rysunku Juliusza Kossaka (Tygodnik Ilustrowany, 1866, nr 335)
Grób Salomei Kenig na cmentarzu Powązkowskim

Rodzina i młodość

edytuj

Salomea Palińska urodziła się jako Sara Ryfka Adelschon w Warszawie, w rodzinie żydowskiej pochodzącej z Płocka – w wieku trzynastu lat przyjęła chrzest w Warszawie, zmieniając wówczas zarówno imię, jak i nazwisko (po ojczymie Palińskim)[2][3]. W dotychczasowej literaturze pojawia się mylna informacja jakoby Palińska przyszła na świat w Jurborku na Wileńszczyźnie, opierająca się na późniejszych dokumentach (np. akcie znania sporządzonym przy okazji ślubu), które miały najpewniej na celu zatarcie informacji o jej prawdziwych korzeniach[4]. Jej siostrą była Helena Palińska, aktorka sceny wileńskiej i lwowskiej, żona znanego galicyjskiego aktora Józefa Henryka Szymańskiego.

Początki kariery aktorskiej

edytuj

Lekcje gry aktorskiej brała m.in. u Leontyny z Żuczkowskich Halpertowej, jednej z największych polskich aktorek XIX wieku. Uczyła się też w Warszawskiej Szkole Dramatycznej. Jej debiut miał miejsce 17 marca 1850 r. w Warszawie – grała wówczas Celinę we fragmencie komedii Stanisława Bogusławskiego Lwy i lwice wchodzącego w skład quodlibetu Nowy Teatr. Po tym występie została zaangażowana. Występowała jednak w Warszawie tylko przez jeden sezon.

Warszawa

edytuj

W latach 1851–1855 grała w Wilnie, Kownie i Lwowie, ale już w 1855 powróciła do Warszawy, gdzie ponownie zaangażowano ją do Warszawskich Teatrów Rządowych. W stolicy Królestwa Polskiego występowała już do śmierci (dwa razy była na występach gościnnych – w 1857 w Wilnie i w 1859 w Kownie).

Kiedy w 1868 r. do Warszawy przyjechała Helena Modrzejewska Palińska słusznie widziała w niej groźną rywalkę. Kolejne występy Modrzejewskiej doprowadziły do zmierzchu błyskotliwej kariery pierwszej tragiczki warszawskich teatrów, za jaką dotąd uchodziła Palińska. Odbiło się to zwłaszcza na ilości występów jakie potem dawała oraz na jej stanie zdrowia.

24 maja 1868 r. w kościele św. Antoniego w Warszawie odbył się jej ślub z Józefem Kenigiem, znanym dziennikarzem i krytykiem teatralnym. Według aktu małżeństwa, panna młoda w chwili ślubu miała 33 lata[5]. Salomea urodziła troje dzieci: Józefę Salomeę (ur. 19 listopada 1857 w Warszawie), Stanisława Jana (ur. 18 maja 1864 w Warszawie) i Marię Julię.

Po raz ostatni ukazała się na scenie 10 września 1873 r. w roli tytułowej w Serafinie Victoriena Sardou.

Śmierć

edytuj

Zmarła w Warszawie, w mieszkaniu w kamienicy Hordliczków przy ul. Nowosenatorskiej 6 (okna wychodziły na gmach Teatru Wielkiego). Pochowano ją w grobie na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 3-2-17)[6].

Przypisy

edytuj
  1. Salomea Palińska (ID: psb.21558.1). sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  2. Akt chrztu par. św. Jana w Warszawie, 1844, nr 144.
  3. Notka biograficzna na stronie poświęconej rodzinie Kenigów.
  4. Artykuł na stronie Żydowskiego Instytutu Historycznego. jhi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-03)]..
  5. Akt małżeństwa. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2014-06-22].
  6. Cmentarz Stare Powązki: SALOMEA KENIG, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].