Sŏnjo
Sŏnjo (ur. 26 listopada 1552, zm. 16 marca 1608) – czternasty władca (wang) Korei (Chosŏn) z Dynastii Ri. Panował w okresie japońskich najazdów na Koreę.
| Imię koreańskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| |||||||||
 Godło królewskie Chosŏn | |||||||||
| król Korei | |||||||||
| Okres | |||||||||
| Poprzednik | |||||||||
| Następca | |||||||||
| Dane biograficzne | |||||||||
| Dynastia | |||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||
| Ojciec |
książę Tŏkhŭng | ||||||||
| Matka |
księżna Hadong | ||||||||
| Małżeństwo |
Pak Ŭi In | ||||||||
| Małżeństwo |
Kim In Mok | ||||||||
| Dzieci |
Jŏngmyŏng | ||||||||
| Konkubina |
Kong | ||||||||
| Dzieci |
Imhae, | ||||||||
Życiorys
edytujJego doradcą „ministrem ds. lektur królewskich” bezpośrednio po objęciu władzy był filozof Yi Hwang. Ponieważ ze względu na stan zdrowia nie był on w stanie spełniać swej funkcji, napisał dla króla swe pouczenia jako Dziesięć diagramów nauki mędrców (chiń. trad. 聖學十圖, kor. 성학십도, sŏnghak sipdo)[1], w późniejszych czasach aż do dzisiaj najpopularniejsze dzieło filozofii koreańskiej (309 wydań do 1972)[2]
Podczas wojny z Japonią (1592–1598) ewakuował się ze stolicy i zwrócił się o pomoc do Chin[3]. Wysyłał posłańców do chińskiego cesarza Wanliego z prośbą o sojusz. Opowiadał się za możliwie szybkim zakończeniem konfliktu, przewodniczył negocjacjom pokojowym.
Przypisy
edytuj- ↑ Maciej St. Zięba, Serce (xīn, 心) jako ośrodek władz psychicznych człowieka w myśli neokonfucjańskiej T'oegyego Yi Hwanga, [w:] Ołena Łucyszyna, Maciej St. Zięba (red.), Purusza, atman, tao, sin... Wokół problematyki podmiotu w tradycjach filozoficznych Wschodu, Łódź, Wyd. Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej, 2011, s. 183–207, ISBN 978-83-7405-590-1.
- ↑ 退溪學叢書,弟1部弟1卷,社團法人-退溪學硏究院, T'oeghyehak Library Part 1, Vol. 1, T'oegyehak Study Institute, Seoul 10-1973, s. 31.
- ↑ Zbigniew Wójcik, Historia powszechna XVI–XVII wieku, wyd. czwarte, Warszawa: PWN, 1991, s. 87, ISBN 83-01-08912-1.