Rezerwat Ilmeński

ścisły rezerwat przyrody w Rosji

Rezerwat Ilmeński[1] (ros. Ильменский государственный заповедник) – ścisły rezerwat przyrody (zapowiednik) w obwodzie czelabińskim w Rosji. Znajduje się w rejonach: argajaszskim, briedinskim, kizilskim, miasskim i czebarkulskim. Jego obszar wynosi 301 km², a strefa ochronna 9,6 km². Rezerwat został utworzony dekretem Rady Komisarzy Ludowych RFSRR z dnia 14 maja 1920 roku. W 2004 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. W 2008 roku Góry Ilmeńskie wraz z rezerwatem zostały wpisane na rosyjską listę informacyjną UNESCO – listę obiektów, które Rosja zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2]. Dyrekcja rezerwatu znajduje się w miejscowości Miass[3][4][5][6].

Rezerwat Ilmeński
Ильменский государственный заповедник
Ilustracja
rezerwat przyrody
Państwo

 Rosja

Obwód

 czelabiński

Położenie

Ural Południowy

Siedziba

Miass

Data utworzenia

14 maja 1920 roku

Powierzchnia

301 km²

Powierzchnia otuliny

9,6 km²

Ochrona

kategoria IUCNIa (ścisły rezerwat przyrody)

Położenie na mapie obwodu czelabińskiego
Mapa konturowa obwodu czelabińskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Rezerwat Ilmeński”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Rezerwat Ilmeński”
Ziemia55°00′55″N 60°09′32″E/55,015278 60,158889
Strona internetowa
Góry Ilmeńskie
Ilmenit – ruda tytanu została po raz pierwszy odkryta na terenie rezerwatu

Rezerwat znajduje się na wschodnich zboczach Uralu Południowego. Obejmuje większą część Gór Ilmeńskich[1] o średnich wysokościach 400–450 m n.p.m. Najwyższym szczytem jest Ilmentau (754 m n.p.m.). Od zachodu rezerwat ogranicza rzeka Miass, od południa i wschodu – łańcuch dużych jezior pochodzenia tektonicznego. W samym rezerwacie znajduje się około 30 jezior[7][8][2].

Klimat jest kontynentalny. Najzimniejszym miesiącem w roku jest styczeń ze średnią miesięczną temperaturą -16 °C, najcieplejszym lipiec ze średnią miesięczną temperaturą 17 °C[9].

Minerały

edytuj

Góry Ilmeńskie zostały początkowo ogłoszone rezerwatem mineralogicznym (przekształconym w 1935 roku w zapowiednik), jednym z pierwszych rezerwatów utworzonych w Rosji. Główną cechą tego pasma górskiego jest jego unikalna budowa geologiczna. Tutaj, na stosunkowo niewielkim obszarze, odkryto ponad 250 minerałów – od pospolitych po najrzadsze. Są tu liczne unikalne żyły pegmatowe, które zawierają m.in.: topaz, hiacynt, akwamaryn, fenakit, granat, cyrkon, szafir, turmalin, amazonit. Po raz pierwszy na świecie odkryto tu takie skały z grupy sjenitowej, jak m.in. miaskit (od nazwy miejscowości Miass), firsyt (nazwany na cześć szczytu Firsowoj we wschodniej części Gór Ilmeńskich) i sandit (od nazwy przepływającej tu rzeki Sandy-Ełga), a także 18 minerałów, takich jak np. ilmenit, ilmenorutil, chiolit[10][11][7][8][2].

85% powierzchni rezerwatu zajmują lasy. Sosna zwyczajna stanowi około 55% lasów, a brzoza brodawkowata 40%. Tereny bezleśne (łąki i stepy) stanowią 6% powierzchni rezerwatu, a bagna 1%. Flora rezerwatu liczy około 927 gatunków roślin naczyniowych, około 140 gatunków mchów, 483 gatunki glonów i 566 gatunków grzybów[8][12][13][2].

W rezerwacie żyje 19 gatunków ryb, 5 płazów, 5 gadów, 174 gatunki ptaków i 48 ssaków. Wśród ssaków są to m.in.: łoś euroazjatycki, zając bielak, polatucha syberyjska, gronostaj europejski, łasica syberyjska, kuna leśna, ryś euroazjatycki, wilk szary, niedźwiedź brunatny, jeleń wschodni, sarna syberyjska, bóbr europejski. Z ptaków występują tu m.in.: orzeł cesarski, bielik, łabędź krzykliwy, żuraw zwyczajny, rybołów, sokół wędrowny, cietrzew zwyczajny, głuszec zwyczajny. Gady i płazy to m.in.: gniewosz plamisty, żmija zygzakowata, jaszczurka zwinka, jaszczurka żyworodna, żaba trawna, żaba moczarowa i ropucha szara[8][14][15][16][17][2].

Przypisy

edytuj
  1. a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, 2019, s. 252. ISBN 978-83-254-1988-2.
  2. a b c d e UNESCO World Heritage Centre, UNESCO World Heritage Centre - Tentative Lists [online], UNESCO World Heritage Centre [dostęp 2022-01-07] (ang.).
  3. Ильменский им. В. И. Ленина | ООПТ России [online], oopt.aari.ru [dostęp 2022-01-07].
  4. Ильменский заповедник [online], igz.ilmeny.ac.ru [dostęp 2022-01-07].
  5. ООПТ России - Ильменский заповедник [online], oopt.info [dostęp 2022-01-07].
  6. BirdLife Data Zone [online], datazone.birdlife.org [dostęp 2022-12-18].
  7. a b Коротова О. | Ильменский государственный заповедник | Журнал «География» № 3/2010 [online], geo.1sept.ru [dostęp 2022-01-07].
  8. a b c d Ильменский заповедник празднует вековой юбилей [online], Русское географическое общество, 14 maja 2020 [dostęp 2022-01-07] (ros.).
  9. Ильменский заповедник [online], www.ecotravel.ru [dostęp 2022-01-07].
  10. История [online], igz.ilmeny.ac.ru [dostęp 2022-01-07].
  11. Геология и минералогия [online], igz.ilmeny.ac.ru [dostęp 2022-01-07].
  12. Ильменский минералогический заповедник: интересные факты, достопримечательности и фото [online], Life Journey, 10 maja 2017 [dostęp 2022-01-07] (ros.).
  13. Общие сведения [online], igz.ilmeny.ac.ru [dostęp 2022-01-07].
  14. Растительность и животный мир [online], igz.ilmeny.ac.ru [dostęp 2022-01-07].
  15. Ильменский государственный заповедник. Челябинская область [online], www.cheltravel.ru [dostęp 2022-01-07].
  16. Ильменский заповедник [online], Отдых на природе. Места, статьи, события. [dostęp 2022-01-07] (ros.).
  17. Ильменский заповедник в России [online], reserves-park.ru [dostęp 2022-01-07] (ros.).