Ramaria rubripermanens

Ramaria rubripermanens Marr & D.E. Stuntz – gatunek grzybów należący do rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae).

Ramaria rubripermanens

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	siatkoblaszkowce
Rodzina	siatkoblaszkowate
Rodzaj	koralówka
Gatunek	Ramaria rubripermanens
Nazwa systematyczna
Ramaria rubripermanens Marr & D.E. Stuntz Biblthca Mycol. 38: 43 (1974) [1973]

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramaria, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy opisali go C.C. Marr i Daniel Elliot Stuntz w 1974 r.

Owocnik

Klawarioidalny o wysokości do 16 cm i średnicy do 10 cm, w zarysie kulisty do piramidalnego, krzaczkowaty. Trzon masywny, w młodym wieku białawy z licznymi, nierozwiniętymi gałązkami, które początkowo są białawe, w okresie dojrzewania przebarwiają się na jasnożółto, ostatecznie przybierając barwę zielonkawoochrową. Miąższ wodnisty, ale nie galaretowaty, plamisty. Gałęzie główne 3–4, o grubości do 2 cm, bardzo mięsiste, białawe, rozgałęziające się na 2–3 gałązki o średnicy do 1 cm. Wierzchołki wielodzielne, palcowate do zwężających się, początkowo białawe, wkrótce bladoróżowe, następnie jasnoróżowawocynamonowe, na koniec matowo bordowe. Zapach lekko aromatyczno-korzenny, smak nieco cierpki.

Cechy mikroskopowe

Podstawki 65–80 × 8–10 µm, maczugowate, ze sprzążką, szkliste z drobnymi gutulami i czterema prostymi sterygmami. Bazydiospory 9–11,9 × 4,3–5,0 µm, elipsoidalne, lekko spłaszczone osiowo, w widoku z boku chropowate, z wieloma gutulami i ścianką o grubości do 0,2 µm, ornamentowane nieregularnymi prążkami. Wyrostek wnęki brodawkowaty, nie wystający Strzępki w tramie trzonu o średnicy 3–8 µm, szkliste, ze sprzążkami, ściśle splecione, nieco grubościenne (ścianka do 0,6 µm). Strzępki górnych gałęzi o średnicy 3-8 µm, szkliste, ze sprzążkami, wolne, przeważnie równoległe.

Występowanie i siedlisko

Podano jego stanowiska w Ameryce Północnej, Europie, na Nowej Zelandii i na Borneo. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, ale jego stanowiska podano w późniejszych latach. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną.