Raman Ananjeu
Raman Uładzisławawicz Ananjeu (biał. Раман Уладзіслававіч Ананьеў, ros. Роман Владиславович Ананьев, Roman Władisławowicz Ananjew; ur. 19 kwietnia 1964 w Czerniowcach) – radziecki i białoruski wojskowy, przedsiębiorca i polityk, w latach 1995–1996 prezes zarządu spółki „Biełnieftiegaz”; deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2004 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji.
| Pełne imię i nazwisko |
Raman Uładzisławawicz Ananjeu |
|---|---|
| Data urodzenia |
19 kwietnia 1964 |
| Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji | |
| Okres |
od 27 listopada 1996 |
| Poprzednik |
stanowisko utworzone |
| Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
| Okres |
od 9 stycznia 1996 |
| Przynależność polityczna |
bezpartyjny, frakcja „Zgoda” |
| Następca |
wybory nie odbyły się |
| Prezes zarządu spółki „Biełnieftiegaz” | |
| Okres |
od 1995 |
| Odznaczenia | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Siły zbrojne |
Życiorys
edytujMłodość i praca
edytujUrodził się 19 kwietnia 1964 roku[1] w mieście Czerniowce, w obwodzie czerniowieckim Ukraińskiej SRR, ZSRR. Ukończył Czerniowieckie Technikum Budowlane, uzyskując zawód technika mechanika[2] (według innego źródła ukończył Białoruski Uniwersytet Humanistyczno-Ekonomiczny[1]). W latach 1983–1992 pracował jako instruktor komsomołu w wydziale politycznym jednostki wojskowej w Siłach Zbrojnych ZSRR i Siłach Zbrojnych Republiki Białorusi. W latach 1992–1995 był wiceprezesem spółki „Konwersja”. W latach 1995–1996 pełnił funkcję prezesa zarządu zamkniętej spółki akcyjnej „Biełnaftahaz”. Był współprzewodniczącym Narodowego Stowarzyszenia Przemysłowców i Przedsiębiorców[1] i członkiem zarządu Białoruskiej Fundacji Ochrony Socjalnej Byłych Wojskowych[2].
Działalność parlamentarna
edytujW drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Bieszenkowickiego Okręgu Wyborczego Nr 39[3]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[4]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform[5]. Był bezpartyjny[3], należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Rzeczypospolitej Polskiej[6]. Wykazał się aktywnością w czasie kryzysu konstytucyjnego w 1996 roku, opowiadając się po stronie prezydenta[1]. Poparł dokonaną przez niego kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[7]. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji ds. Pracy, Spraw Socjalnych, Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[8].
21 listopada 2000 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów II kadencji z Lepelskiego Okręgu Wyborczego Nr 23[9]. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Pracy, Ochrony Socjalnej, Weteranów i Inwalidów. Wchodził w skład zjednoczenia deputowanych „Za Związek Ukrainy, Białorusi i Rosji” oraz grupy deputackiej „Deputowany Ludowy”[2]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 16 listopada 2004 roku[10].
Odznaczenia
edytuj- Medal „Za wyróżnienie w służbie wojskowej” I klasy[1];
- Medal „Za wyróżnienie w służbie wojskowej” II klasy[1].
Życie prywatne
edytujRaman Ananjeu jest żonaty[1], ma córkę[2]. W 1995 roku mieszkał w Mińsku[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Kto… ↓, s. 16
- ↑ a b c d Ананьев Роман Владиславович. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2019-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-12)]. (ros.).
- ↑ a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №38-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
- ↑ В. Попов: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 21 ноября 2000 г. №5-П2/I. pravo.levonevsky.org, 2000-11-21. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-18)]. (ros.).
- ↑ В. Коноплев: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 16 ноября 2004 г. №4-П3/I. pravo.levonevsky.org, 2004-11-16. [dostęp 2019-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-20)]. (ros.).
Bibliografia
edytuj- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.