Römhild

Römhild – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, w powiecie Hildburghausen. Do 30 grudnia 2012 siedziba wspólnoty administracyjnej Gleichberge, która dzień później została rozwiązana.

Römhild

Herb
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Turyngia
Powiat	Hildburghausen
Kod statystyczny	16 0 69 038
Powierzchnia	20,34 km²
Wysokość	300 m n.p.m.
Populacja (31 grudnia 2009) • liczba ludności • gęstość	1 886 93 os./km²
Nr kierunkowy	036948
Kod pocztowy	98630
Tablice rejestracyjne	HBN
Położenie na mapie Turyngii Römhild
Położenie na mapie Niemiec Römhild
50°24′N 10°32′E
Strona internetowa

Położenie

Römhild leży w południowej Turyngii, w regionie pokładów wapnia muszlowego (Grabfeld), w historycznej krainie Henneberger Land, nad granicą Bawarii, między miastami Meiningen, Hildburghausen i Bad Königshofen im Grabfeld.

Historia

Römhild może się poszczycić tytułem "miasta rezydencyjnego" (Residenzstadt), gdyż przez 30 lat, od 1680 do 1710 było stolicą osobnego księstwa linii ernestyńskiej dynastii Wettynów, zwanego Saksonia-Römhild. Od 2500 p.n.e. do 500 n.e tereny koło Römhildu zasiedlone były przez Celtów, którzy jako pierwsi zaczęli wykorzystywać pokłady gliny koło dzisiejszego miasta i zajmować się garncarstwem, które do dziś jest uprawiane w mieście.

Pierwsza wzmianka o locus Rotmulte jako własności klasztoru w Fuldzie pochodzi z roku 800. Prawa miejskie Römhild uzyskał w roku 1300 poprzez nadanie jednego z hrabiów Henneberga. W 1498 miasto uzyskało przywilej targowy.

W następnych stuleciach miasto dostało się pod władzę ernestyńskich Wettynów i należało kolejno do księstw Saksonia-Coburg, Saksonia-Altenburg, Saksonia-Saalfeld i Saksonia-Meiningen i Hildburghausen, przy którym pozostało do roku 1918.

W czasie III Rzeszy kamieniołomy bazaltowe w pobliżu Römhildu stały się miejscem kaźni ok. 250 jeńców wojennych z Polski, których zmuszano do ciężkiej pracy przymusowej. Od 1943 w pobliżu miasta działał także obóz karny dla ok. 600 krnąbrnych pracowników z narodów "obcych", czyli niespokrewnionych rasowo z Niemcami, którzy tak jak polscy jeńcy musieli pracować w kamieniołomach i lasach. Liczbę ofiar oblicza się na co najmniej 300, poza tym w 1945 zapędzono 70 ciężko chorych pracowników do jednej ze sztolni kamieniołomów i wysadzono w powietrze wejście, co skazało ich na pewną śmierć. Po wojnie jednym z osądzonych i skazanych na dożywocie za te zbrodnie był burmistrz Römhild Alfred Schmidt.

W czasach NRD Römhild stał się stolicą ganrcarstwa. Otwarto największą w Europie firmę garncarską (Töpferhof Gramann) i urządzano od 1975 międzynarodowe sympozja garncarskie, których tradycję odnowiono w 2008.

31 grudnia 2012 do miasta przyłączono gminę Gleichamberg oraz cztery gminy, które wchodziły w skład wspólnoty administracyjnej Gleichberge: Haina, Mendhausen, Milz oraz Westenfeld. Wspólnota ta została rozwiązana.

Zabytki

Zamek Glücksburg w Römhild

Kościół poklasztorny w Römhild

Główne zabytki Römhildu:

• późnogotycki zamek Glücksburg, wzniesiony w 1465 przez hrabiego Henneberga Fryderyka II i rozbudowany przez jego syna i następcę Hermana VIII w roku 1491. W latach istnienia księstwa Saksonia-Römhild zamek był rezydencją panującego,
• kościół poklasztorny (ob. fara) z czasów rządów opatów z Fuldy, wzniesiony ok. 1300, wielokrotnie przebudowywany,
• groby więźniów z obozu pracy przymusowej (169 osób) i ich pomniki na Cmentarzu Miejskim oraz przy wejściu do dawnych kamieniołomów.

Gospodarka

Głównymi pracodawcami w mieście są szpital należący do Allgemeine Hospitalsgesellschaft (AHG) oraz fabryka pieców przemysłowych ELIOG. Oprócz tego ludność trudni się głównie rzemiosłem i usługami.

Demografia

Od XVII wieku do dziś, liczba mieszkańców Römhildu pozostaje prawie na tym samym poziomie, od 1 400 w 1631 do 1 886 w 2009.

Polityka

W mieście rządzi od wyborów w 2004 roku lokalna partia Kommunale Interesengemeinschaft Römhild (KIR). Spośród 12 radnych 7 należy do KIR, 3 do Die Linke i 2 do SPD. Frekwencja wyborcza była wysoka, 65,1%.

Współpraca

Miejscowość partnerska:

• Bad Königshofen im Grabfeld, Bawaria