Prospekt Zagorodny w Petersburgu
Prospekt Zagorodny[1] (ros. Загородный проспект, Zagorodnyj prospiekt) – ulica w Petersburgu.
Rozpoczyna swój bieg na Placu Włodzimierskim i kończy na skrzyżowaniu z Prospektem Moskiewskim[2].
Historia
edytujUlica została wytyczona w latach 30. XVIII w. Była wówczas położona poza obrębem rozwijającego się Petersburga, stąd jej nazwa[2][3]. Nazwę tę zatwierdziła w 1739 r. Komisja ds. Budowy Petersburga[3]. Pierwsze murowane domy mieszkalne przy ulicy zaczęto wznosić w drugiej połowie XVIII w.[2] Pod koniec XVIII w. i na początku w. XIX na południe od prospektu wytyczono Plac Siemionowski, obszerny plac ćwiczeń dla Lejb-Gwardyjskiego Pułku Siemionowskiego, którego koszary były rozlokowane w bliskim sąsiedztwie. Plac ten, jeden z największych w Petersburgu, w latach 1906-1916 został zabudowany nowymi obiektami koszarowymi[4].
W latach 1829–1831 przy prospekcie powstał kompleks Instytutu Politechnicznego, w latach 1836-1839 zbudowano Szpital Obuchowski, zaś w 1837 r. oddano do użytku budynek Dworca Carskosielskiego, następnego Witebskiego[2]. Kolejne kamienice czynszowe powstawały przy prospekcie do lat I wojny światowej[2]. W latach 50 i 60. XX w. na miejscu części dawnego Placu Siemionowskiego wytyczony nowy, przylegający do Prospektu Zagorodnego Plac Pionierski[4][5].
Przy prospekcie znajdują się stacje metra Puszkinskaja (linia Kirowsko-Wyborska) oraz Zwienigorodskaja (linia Frunzeńsko-Nadmorska)[3].
.jpg)
- kamienica z II poł. XVIII w. pod nr 8
- kamienica z 1913 r. wzniesiona według projektu A. Liszniewskiego pod nr 11
- kamienica z lat 1902-1903 wzniesiona według projektu A. i N. Bogdanowów pod nr 13
- kamienica z II poł. XVIII w. pod nr 15
- dom Kuzniecowa z lat 1914-1916 pod nr 27
- mieszkanie-muzeum Nikołaja Rimskiego-Korsakowa w kamienicy pod nr 28[6]
- kamienica z II poł. XVIII w. pod nr 32
- budynek dawnego Szpitala Obuchowskiego pod nr 47
- dawne koszary Siemionowskiego Pułku Lejbgwardii, przebudowane, pod nr 46, 48 i 50
- remiza straży pożarnej z lat 1930-1931 pod nr 56
Przypisy
edytuj- ↑ L. Bazylow, Historia nowożytnej kultury rosyjskiej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1986, s. 602.
- ↑ a b c d e f red. B. Piotrowski i in., Sankt-Pietierburg..., s. 215.
- ↑ a b c Загородный проспект [online], www.visit-petersburg.ru [dostęp 2021-11-09] (ang.).
- ↑ a b red. B. Piotrowski i in., Sankt-Pietierburg..., s. 570.
- ↑ Jastrzębski Jan Ferdynand [online], www.polskipetersburg.pl [dostęp 2021-11-10].
- ↑ Музей-квартира Н.А. Римского-Корсакова [online], www.museum.ru [dostęp 2021-11-10].
Bibliografia
edytuj- red. B. Piotrowski, O. Czekanowa i in., Sankt-Pietierburg. Pietrograd. Leningrad. Encikłopiediczeskij sprawocznik, Naucznoje Izdatiel’stwo Bol’szaja Rossijskaja Encikłopiedija, ISBN 5-85270-037-1.